Gelgelelim, ailelerin ne iyi psikolog, ne de iyi pedagog olduklarını ne yazık ki kabul etmek zorundayız. Bugün aile eğitiminde başrolü oynayan, çeşitli derecelerde yozlaşmış aile bencilliğidir. Böyle bir bencilliğin de görünürde haklı olarak amaçladığı şey, isterse başkalarının çıkarlarına aykırı düşsün, çocuklarının özel bir ilgi görmesi, çocuklarına başkaları tarafından pek değerli kişiler gibi davranılmasıdır. Başkalarına karşı kurumlanıp böbürlenebilecekleri ve kendilerine başkalarından daha iyi kişiler gözüyle bakabilecekleri gibi bir düşünceyi çocukların kafasına yerleştirmekle, aileler eğitim bakımından en ağır hatayı işlemektedir.
Sayfa 429
"Ailelerin ne iyi psikolog, ne de iyi pedagog olduklarını ne yazık ki kabul etmek zorundayız. Bugün aile eğitiminde başrolü oynayan, çeşitli derecelerde yozlaşmış aile bencilliğidir. Böyle bir bencilliğin de görünürde haklı olarak amaçladığı şey, isterse başkalarının çıkarlarına aykırı düşsün, çocuklarının özel bir ilgi görmesi, çocuklarına başkaları tarafından pek değerli kişiler gibi davranılmasıdır."
Pedagog haklı
Pedagoji Cemiyeti Reisi pedagojik bulmuyor. "Neyi" derseniz; binlerce seneden beri insanlığın pedagogluğunu yapmış olan dini muesseseyi. İnkılap softası din dersini inkilaba aykırı bulurmuş!
Sayfa 147 - Dergah YayınlarıKitabı okudu
Anne-Baba ve Çocuklar
“Yeni nesillere akılcı bir terbiye verme meselesi...”
Snelman ile arkadaşları Finlandiya’yı uyandırmak için bütün ümitlerini buna
bağlamışlardı. Gençlik meselesi Snelman’ın en sevdiği bir konu ve aynı
zamanda kendisinin en hassas ve ıstırap duyduğu meselesiydi.
Snelman kimi zaman gençleri yüzlerine karşı azarlıyor
Psikolojinin Objektif Olmadığını Kanıtlayan Deney: Rosenhan Deneyi
Rosenhan Deneyi Neyi İspatladı?
Bu deney, psikoloji/psikiyatrinin nasıl bir disiplin olduğunu gösteren çok önemli bir araştırmadır. Psikoloji tarihinin en çarpıcı deneylerinden biri olan ve psikiyatri câmiâsını tarumar eden bu deney, 1969-1972 yılları arasında David Rosenhan adındaki Amerikalı bir psikiyatrist tarafından yapılmıştır.
Rosenhan;
Sayfa 403-407
