Yanıma yaklaştı ürkek yüreğiyle bugün minnak bir yürek bana resmini uzattı;
-Öğretmenim bize bu resmin hikayesini anlatır mısınız? annem dediki öğretmeninin daha çok bilgilidir bu konuda dedi.
Ben resmi görünce istemsizce gözlerim doldu. Tabiki dedim anlatırım.
Bir müddet düşündükten sonra Ali ile Zeynep iki kardeşlermiş bunların anne ve babası da
Bugünü Yaşama Arzusu
#Schopenhauer
*Yazar
#Aldığımız her nefes bizi sürekli etkisi altında olduğumuz ölüme doğru çeker... Nihal olarak zafer ölümün olacaktır, çünkü doğumla birlikte ölüm zaten bizim kaderimiz olmuştur ve avını yutmadan önce onunla yalnızca kısa bir süre için oynar. Bununla birlikte, hayatımıza olabildiğince uzun bir süre için büyük bir ilgi ve
Kalbimiz Allaha aittir.
Bugün canımın içi öğrencilerime kalp kırmanın ve kırdıktan sonra özür dilemenin sonuçlarını somut olarak anlattım.
Sınıfta bir A4 kağıdını kalp şeklinde kestim ve konuşmaya başladım. Bir insana kötü sözler söyler, kalbini kırar, incitici davranışlar yapar ne de olsa kırılmaz diye düşünerek bu davranışlara devam ederseniz, ne kadar özür dilerseniz de dileyin o kalp bir daha eskisi gibi olmaz.
Kalbi avucumda toplayarak buruşturdum. Ve tekrar eskisi gibi olabilir mi diye düzelttim.
"Buruşuk öğretmenim " dediler.
Peki, kalbimiz kime aittir? diye sordum. Önce bize diyenler oldu. Aralarından biri doğru adresi bilen bir çocuktu.
Allaha. Bizi Yaradana.
Kalbimiz Allaha aittir. Allahın evidir. Onu kırmak kabeyi kırmak gibidir. Bir arkadaşınızı, annenizi, babanızı, kardeşinizi istemeden dahi üzdüyseniz özür dileyin. Eğer bir insan kalbimizi kırdıysa, üzdüyse ve size kötülük etmeye devam ediyorsa Allah o kişiyi sizden uzaklaştırır. Bırakın uzaklaşsın, uzaklaştırsın ve siz üzülmeyin. Çünkü kalbiniz Allaha ait. Sizin kalbiniz kıymet bilenler ile her daim çiçek açacaktır. Saniyeler sonrası için garantimiz yokken üç günlük dünya için kalp kıranlardan olmayın.
Biliyorum ki büyüselerde benim bu anlattıklarımı unutmayan öğrencilerim olucak. Çünkü Rabbimin rızasıyla dökülen sözlerimdi bunlar. Ramazan günlerinde kalbimden dökülen bu sözleri anlatmayı nasip eden güzel Allahıma şükürler olsun.
19 Mart 2024
Apateizm nedir?
.
Okuyup öğrenince çok şaşıracaksınız.
.
En sade tanımı ile Apateizm, Tanrı inancına karşı ilgisizliktir. Apateistlere göre Tanrı’nın varlığının veya var olmamasının insan yaşamı için önemi yoktur. Bu yüzden apateizm bir inanç değil, inanca karşı bir tutumdur.
.
Apati (ilgisizlik) ve teizm (Tanrı inancı) kelimelerinin birleşiminden
Poyraz Karayel
Anneleri hep kadınlardan seçiyorlar, ne ilginç. Size annemi hiç anlatmadım mesela. Pek konuşmazdı ama saçları ıhlamur kokardı. Pek kitap okumazdı ama harika çamaşır asardı. Annem gidince kalbime iyi bakamadım, erken kurudu Albayım. Kalbimde bir sızı, bilincimde bir çatlak, zihnimde bir uyuşma. Aşık olduğum ilk kadın coğrafya öğretmenim.
Ataerkil bir ailede büyüdüm.
Evimiz gecekondu gibiydi. Tuvaleti dışarıda olduğundan geceleri tuvaleti kullanmazdım. Mümkün mertebe hava aydınlık iken o işimi görürdüm. Hayatım genelde bahçe önlerinde oynamakla geçerdi.
Okuldan gelirken arkadaşlarıma evimizi hiç tarif etmezdim. Veya başka evleri kendi evimiz gibi tarif ederdim. Alay edilecek veya ağızlarına malzeme konusu olmasından çok korkardım. Okulun en safı bendim belki!..
Nereye sürülsem, oraya gidecek tarzdı benimkisi. Bir öğretmenimiz vardı adı pekte önemli değil, okulda maç organize ederdi. Ben ve benim gibi birkaç kişiyi oynatmazdı o öğretmenimi hiç sevmedim. Nefret ederdim. Benimle alay eden arkadaşlarımdan sürekli nefret ettim. Bir sevgilim olmasını istedim hep. Okulun en güzel kızının ismi damlaydı. Birgün ona doğum gününde kolye yaptırdım. Ve yine utandığım için veremedim. Çocukluğumda söylediğim yalanlar beni hep mutlu ediyordu. O öğretmenim beni okul takımına iyiki almamış. Eğer beni alsaydı evimin bir köşesine çekilip o çok sevdiğim hikaye kitaplarını okuyamazmışım. Peki ya arkadaşlarıma bizim evimiz diye tarif ettiğim o güzel evler. Meğer o evde oturanların hepsi kiracıymış. Hemde çoğunun çocukları şimdi benim arkadaşlarım.Ben bizim o eski püskü evimize nasıl hayranmışım. Peki ya o damla!.. O kız ne oldu bilmiyorum ama şimdi çok güzel bir hayat arkadaşım var. İşte ben bu içe kapanıklığımı geriye dönüp sorgulayarak yenmeyi başardım. Şuanda yapmak istediğim ne varsa geçmişten içimde ukte kalmış arzularımdır. M.Tapmaz