Tamirci Çırağı
On yedi yaşında hayalleri ve umutları elinden alınan bir çocuktum. Mutsuzdum. "Mutsuzluğumun sebebi ne olabilir?" diye sürekli düşünüyordum. Liseye başladığım yıl, birçok Türk babasının oğullarını okula motive etme amaçlı söylediği, "Okumazsan seni sanayiye veririm" sözünü babam da beni motive etmek amacıyla söylemişti. Genelde
"Öğretmeni soruyor çocuğa:
-Canlılar kaça ayrılır?
-Dörde ayrılır öğretmenim" diyor çocuk.
-Bana yanlış gibi geldi ama say bakalım.
-Bitkiler, hayvanlar, insanlar, çocuklar
-Çocuklar da insan değil mi oğlum?
-Haklısınız, o zaman canlılar üçe ayrılır öğretmenim...
-Peki şimdi yeniden say bakalım...
-Bitkiler, hayvanlar ve çocuklar...
-Oğlum insanlara ne oldu?
-Düşünebilenlenleri hep çocuk kaldılar, düşünemeyenleri de hayvanlaştılar öğretmenim.
~Alıntı~
Evet, çok konuşma.!
“Çevremdeki her şeyin sıradanlaşmaya başladığını fark ettiğimde büyüdüğümü anladım. Çocukken her şey farklı gelirdi bana. Ota, boka, çiçeğe, uçağa, babamın çakmağına, kerpiç evimizin toprak damına... Her şeye şaşırır, hayretle bakar, bitmeyen sorularla etrafımda kim varsa bunaltırdım. Allah babamdan da mı büyük diye sormuştum bir keresinde dayıma,
Poyraz Karayel
Anneleri hep kadınlardan seçiyorlar, ne ilginç. Size annemi hiç anlatmadım mesela. Pek konuşmazdı ama saçları ıhlamur kokardı. Pek kitap okumazdı ama harika çamaşır asardı. Annem gidince kalbime iyi bakamadım, erken kurudu Albayım. Kalbimde bir sızı, bilincimde bir çatlak, zihnimde bir uyuşma. Aşık olduğum ilk kadın coğrafya öğretmenim.
Svetlana Aleksiyeviç (2015 Nobel Konusmasi)
Nigâr Hacızade
Belaruslu gazeteci-yazar Svetlana Aleksiyeviç, savaşı, şahidin anlatma yükümlülüğünü, edebiyatını, ömrü boyunca yanı başında olan sesleri anlatıyor.
Kaybedilmiş Bir Savaş Üzerine: Svetlana Aleksiyeviç’in Nobel Edebiyat Ödülü
Nobel Edebiyat Ödülü’nün bu yılki sahibi Belaruslu yazar Svetlana Aleksiyeviç, 7 Aralık’ta ödül
Öğretmeni soruyor çocuğa:
– Canlılar kaça ayrılır?
– Dörde ayrılır öğretmenim, diyor çocuk..
– Bana yanlış gibi geldi ama say bakalım…
– Bitkiler, Hayvanlar, İnsanlar, Çocuklar…
– Çocuklar da insan değil mi oğlum?
– Haklısınız, o zaman canlılar üçe ayrılır
Öğretmenim…
– Peki, şimdi yeniden say bakalım…
– Bitkiler, Hayvanlar ve Çocuklar…
– Oğlum insanlara ne oldu?
– Düşünebilenleri hep çocuk kaldılar, düşünemeyenleri de hayvanlaştılar öğretmenim.
Halil Cibran