Nasılsınız!?
Nasılsınız? sorusuna,
İyiyim, sağ olun siz nasılsınız? dersiniz değil mi?
Peki gerçekten iyi miyiz? Gerçekten iyi değilsek, neden kalıplaşmış bir iyiyiz uçuruyoruz karşımızdakine?
Kim uğraşacak şimdi halimi anlatmakla değil mi? Ya da karşımızdaki sanki çok mu meraklı halimizi bilmeye?
Her iyiyim dediğimde, bir yalan söylemişlik suçluluğu çöker vicdanıma. Düşünüyorum da doğruları ve hissettiklerimi olduğu gibi aktarsam sorana ne olacak sanki? Sonuçta sorumluluk soran kişide değil mi? Soruyorsan cevabını da dinleyeceksin kardeşim. Buhranım da senin, sevincim de…
Kalıplaşmış her kelimeden uzak kalmak istiyorum. Gönlümden geçen neyse, kural dinlemeden, kâğıda döker gibi dökmek istiyorum dilimden de. Pek beceremiyorum burada yazdığım gibi konuşmayı. Özgür hissetmiyorum. Karşımda duran bir insansa eğer mimiklerini okuyorum. Hangi cevabımın onu tatmin edeceğine odaklanıyorum. Karşımda duran bir nesneyse veya dili olmayan bir canlıysa çok daha rahat açılıyorum onlara. Bu kısıtlama kendimizden geliyor olmalı. Neden olduğu gibi konuşamıyorum değil aslında soru, neden soranın duymak istediği cevapları söylemeye çalışıyorum?
Düşünsenize, bu içinden gelme halini kelimelere döktüğümüzde, her sorana aynı yöntemle cevap verdiğimizde bizi nasıl karşılarlar? Yahu kardeşim ben sana bunu mu sordum şimdi, iyiyim de geç işte der büyük bir çoğunluk. O zaman bu kalıplaşmış sorulara karşıyım ben. Cevabı yalandan olan her söyleme karşıyım. Sormayın o zaman. Bana yalan söyletecekseniz sormayın. Ya da ben iyi değilim diyeyim, sizde bana neden diye sormayın.
On kelimelik hayat :)))
.
– Hayırlı akşamlar komşum, nasılsınız görünmüyordunuz kaç gündür...
– İyidir noolsun, siz nasılsınız?
– Elhamdülillah iyiyiz şükür. Oğlan sıkıldı da parka inelim dedik azıcık. Siz de mi parka?
Ya siz nasılsınız?
Dedim ya, yorgunum.Çok yorgunum.Çok uzak yerlerden yürüyerek geldim ben.Peki ya sen ?
Sende benim kadar yorgun musun?
Sayfa 508Kitabı okudu
GÖRÜCÜ
İşten eve geldiğimde oldukça yorgundum. Elbiselerimi değiştirip hemen odama çekilip uzanmak istiyordum.
--Anne! Ben geldim!
Mutfaktaydı. Sesimi duyunca ellerini havluya silerek yanıma geldi. Gülümsüyordu.
--Hoş geldin, aslan oğlum. Hay maşallah. Seni yaradana kurban olurum ben.
Şaşırmıştım. Ama hemen kendimi toparladım. Ne de olsa böyle bir
“Siz nasılsınız peki akıllılar? Bu delirmiş düzenin içinde hangi akla hizmet ediyorsunuz? Duygularınızı dökme yolları bir bir kapanıyorken aklınızın yolu bir mi hâlâ? Onca şiddetin, vicdana ihanetin ortasında akıllı uslu durabiliyorsanız bravo size! Çizginin diğer yanından sesleniyorum: “Su çok güzel gelsenize!”
Nasılsınız? İnşallah keyfiniz yerindedir." Parmağın kesilir diye korktum. Senin için korktum. "İyiyim hamdolsun. Ya siz nasılsınız?" Dedim ya, yorgunum. Çok yorgunum. Çok uzak yollardan yürüyerek geldim ben. Peki ya sen? Sen de benim kadar yorgun musun? "Hamdolsun. Ben de iyiyim." Ben de yorgunum. Ben de çok uzak yollardan yürüyerek geldim. Ama benim bütün geçmişim sen bir nazar edersen aklanır, çünkü senin gözlerinde bir cennet bakışı var.
Sayfa 452Kitabı okudu
SİPER. (ÇANAKKALE)
Siperin içinde askerler. Askerlerden Hat sanatçısı Macit Ayral, yapmış olduğu hat'tı siperin duvarına tutturur, geriler. Diğer askerler hayranlıkla izlemektedirler asılan hat’tı...
1. ASKER Vay be!
2. ASKER Ne zaman yaptın bunu?
MACİT Dün gece.
3. ASKER Helal olsun sana.
4. ASKER Tüm ömrümü versem yapamam böyle bir şey.
Sayfa 5 - Mitos Boyut.
Ben delirdim,evet.Siz nasılsınız peki akıllılar?Bu delirmiş düzenin içinde hangi akla hizmet ediyorsunuz?Duygularınızı dökme yolları bir bir kapanıyorken aklınızın yolu bir mi hâlâ?