“Gezegenin öğlelerini ve geceyarılarını hiç sevmedim; sabırsızlıkla, saatlerin ve saatleri dolduran o korkunun olmadığı, iklimlerin olmadığı bir dünya bekledim; yılların ağırlığı altında ölümlülerin iç çekişlerinden nefret ettim. Amaçsız ve arzusuz an nerede?” (Syf.59)
O An’ı buldum. Emil Cioran’ın bahsettiği ‘O an’ beni sabahın dördüne kadar cümlelerine bağlayan ‘Bu an olmalı. Okuduğum ilk kitabı ve saatlerdir hatta günlerdir elimden bırakmadan kelimelerin beynimde dansına şahit olduğum bir kitap oldu. Kitap beni çektikçe en derine ve o derinlikte çürüttükçe, ben bir ipte sallanan bedenimi hayal edip durdum. Her açıdan her acıma eşlik eden konulara değinen Cioran’ı okumak, hayata optimist yaklaşanların kaldırabileceği bir kitap değil. Okuyun, okutturun. İyi okumalar dilerim.
