Pelin
@pelinnk
Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür
ve bir orman gibi kardeşçesine.
Ankara
1997
61 reader point
Joined on February 2018
Şu da saçmadır: İnsanlar rahatsız olmaları gereken şeylerden rahatsız olmuyor, umursamamaları gereken şeylerden rahatsız oluyorlar, zira hata yapmalarını bir sorun olarak görmüyor, eleştirilmeyi rahatsız edici buluyorlar, oysa tersine, kusurlarına üzülmeleri, düzeltilmekten de hoşlanmaları gerekirdi.
Kulaklarını gerçekliğe, gerçeği dostluğundan bile duyamayacak kadar kapamış birinin kurtuluşu umudu yoktur.
Reader Follow Recommendations
Ve bütün bunların içinde bilinmeyen, bu yüzden de ürkütücü olan yarın gizliydi. Düşünen, gören bir varlığını düzensizlik, belirsizlik, X'ler arasında yaşaması doğaya aykırdır. Sanki gözleriniz bağlanmış ve el yordamıyla, oraya buraya takıla takıla yürümek zorunda bırakılmışsınız ve uçurumun hemen yakınında olduğunuzu, bir adım daha atarsanız sizden geriye sadece ezilmiş hurdahaş olmuş bir parça et kalacağını biliyormuşsunuz gibi. Bu yaptığım da aynı şey değil mi?
... Peki ya beklemez de kendimi kafaüstü aşağıya bırakırsam?
Bu daha iyi, her şeyi hemen çözecek tek ve doğru şey olamaz mı?
Üzerinden neredeyse tam bir gün geçti, içimde her şey yerli yerine oturdu ama yaşananların kesin denilebilecek bir tarifini yapmak yine de bana son derece zor geliyor. Sanki kafamın içinde bomba patlamış gibi; açık ağızlar, kanatlar, haykırışlar, yapraklar, sözcükler, taşlar yan yana, yığın yığın, birbirine ardı sıra...
Bir yerlerde taşa su damlıyor. Hiç kimse yok. Melankolik bir mutlulukla kurtulduğumu hissediyorum.
Yarın bir mutluluğun beni beklediğini biliyordum. Ama hangi mutluluğun?
Asaf Hâlet Çelebi
ben ki zamansız bahçeleri kucakladım
güzeller bende kaldı
ibrâhîm
gönlümü put sanıp da kıran kim
Ah be canım! Hangi birini anlatayım sana? Ne hayat bana dokunabiliyor ne ben hayata, öylece birbirimizin içinden geçip gidiyoruz. Herkes gibi büyüyorum...
Edip Cansever
unutulmuş gibiyim ben ve insan
bir bakıma unutulmuş gibidir
bilmem ki nasıl anlatmalı
yalnız bile değilim
Bir gün, bir deftere senin hakkında şöyle yazdım: Senin hayatının tarihini yazmak, benim yokluğumun tarihini yazmaktır.
