Her şairin bir sorunu ya da kapanmayan bir yarası var, hiçbiri yazmak için yazmaz. Çünkü şiir yorucudur ruhen, hatıralar gelmelidir, acılar tekrar edilmelidir, acı veren sorgulamalar sonuçlandırılmalıdır. İşte bir şiir kitabı ve şair.
Şükrü Erbaş'ı okurken şunu farkettim, özellikle bu kitabını... Bir şiir bütün olarak da olmayabilir yani küçük bir dize bile bir şiir olup tek başına derin bir söz olabilir. Şiirde bakış açımı değiştiren bir kitap oldu. Şiir için yazmadığını anladım. Hatta şiiri yok sayarak da yazmış bana göre. (Tabii benim şiir zevkime göre bu yorumum. ) Okurken Hatice olmak ve Şükrü Erbaş tarafından sevilmek istiyorsunuz. Şükrü Erbaş bu kitabı, Haticeye bir şiir yazmalıyım edasından çok, onu anlatmalıyım der gibi yazmış. Bunu hissediyorsunuz. Çok fazla şey yazılabilir, uzatıp da bu güzel ve ince ruhlu sevgi bildirgesini "kirletmek" İstemem. Çok sevdim.
