Kafam karmakarışık ama şunu bil ki
bana bir tek sen iyi geliyorsun.
Senin yanında unutuyorum zamanı,
bir tek seninleyken düşünmüyorum;
beni üzen sancıtan hiç bir şeyi...
Kimim var ki senden başka,
kim anlar ki senden başka?
Ey güzel gözlüm,
ey sahipsiz yazılarımın
kimliksiz kahramanı;
içimden cenazeni kaldırıp,
gözyaşımı döksem ardından,
"çık" desem aklımın çaprazlarından,
"git artık, bit ne olur bit..." desem;
biter mi?
Ya da, hayallerine düşsem tepetaklak.
Başımı çarpsam dizlerine,
ılık ılık aksa mutluluk içime ve
can versem gözlerinde... Yeter mi?