Firdevs Sever
Firdevs Sever
@perilervekediler
Bu oyunun üzerine bir not düşmeden edemezdim!
Antigone, Sophocles amcamızın "Thebai (veya da Oidipus) Üçlemesi"nin son oyunu. Kızcağımızın babası rahmetli Kral Oidipus'tur. İşte erkek kardeşleri var taht kavgasına tutuşup birbirlerinin canını alan, ablası var güzel Ismene... Ama bunları zaten okuyunca da görürsünüz. Ben Jean Anouilh neden Sophocles amcanın oyununu almış da baştan yazmış onu anlatmak istedim. Şimdi Jean Anouilh bunu yazdığı vakitte Paris, işgal altında. Hitler'in ordusu kapıya dayanmış. Fransızlar dehşet bir ikiye bölünmüşlük deneyimlemekte. Bir yandan kapılarında güzel şehirlerine göz dikmiş bir ordu, bir yandan da baş gösteren iç karışıklıklar! Paris için zor günler. Bir taraf bağırır "Karşı duralım, ayaklanalım!" öbür taraf susturur "Şşşşttt, bekleyelim! Her şey yatışır..." He bir de yazarlara sallarlar "Eee, sen ne diyorsun susmasana öyle!" Bu içerlemelere ısrarlara aşinayız zaten günümüzde de. Neyse efendim, Monsieur Jean ne yapsın? Öyle bir şey yazmalı ki ne işgalcilerin dikkatini çeksin, ne de hiçbir mesaj vermiyor olsun. Sophocles'in Antigone'si de aslında bir ikiye bölünmüşlüğün, kardeş savaşının ve zıt kutupların hikayesidir. İktidarın, onurun ve vicdanın oyunudur. Bir oyunu baştan yazmak, verilmek istenen mesajı en dikkat çekmeden verme yolu olmuştur böylece. Neyseeeee, öyleyken böyle efendim! İyi okumalar dilerim, Sophocles'ten sonra bunu da okuyunuz, çok güzeldir!
Şimdi efendim pek öyle uzatmadan yüzeysel bir şekilde içeriğinden bahsedeceğim size. Ancak bundan önce paylaşmak istediğim bir-iki şey var. Sevgili Arsız Ölüm epey uzun bir zamandır elime almak istediğim bir kitaptı fakat kısmettir ki anca Hemhal Tiyatro tarafından hazırlanan bir oyunu (Sevgili Arsız Ölüm - Dirmit) izlememin ardından kitaplığımı
Madam Bovary ilk olarak 1856 senesinin sonbahar-kış vakitlerinde La Rvue de Paris isimli Fransız edebiyat dergisinde tefrikalar halinde yayınlanmış. O zamanlar ahlakdışılıkla itham edilerek, eser hakkında soruşturma başlatılmış. Ancak Flaubert'in davadan beraatiyle beraber kitap halinde de basılmış. Realizmin öncelikli örneklerinden -ve de ilk-
Reader Follow Recommendations
On yedinci doğum günümde, bir arkadaşımın hediyesi olarak elime geçen kitap. “Konusunu okuyunca aklıma sen geldin.” demişti verirken. Gerçekten de çok sevmiştim.
Kitabın, kendisinden beklemediğiniz buğulu bir atmosferi var. Sebebi de aslında konusundan kaynaklanıyor. Bir gün o zamanlar yaşıtım olan genç bir kızla salıncakta sallanır, diz boyu kabarık elbiseler giyerken diğer gün bir baktım evlenmişiz ve uzaklarda bir başka evde, “hanım” olmuşuz. Buruk kalıyor içiniz yani. Hem dönem şartlarına göre değerlendirip Effi ile siz de kelebek kelebek koşuşturuyorsunuz hem de “Ah, benimle yaşıt, kıyamam annem!” diyerek hüzünleniyorsunuz. İşte kitabın konusu da böyle…
Ben de Effi ile dost gibiydim okurken. O kocaman yeni evimizde sanki “beraber yalnız” kaldık ve de tanışıklarla geçirdiğimiz bir akşam vakti Prusya marşını birlikte okuduk.
Prusya demişken, roman aynı zamanda dönem eseri olduğundan ötürü size zamanının Prusya’sı hakkında şöyle böyle bir tablo çizebilir. Hele benim gibi Jane Austen, Emily Brontë, Louisa May Alcott gibi yazarların kitaplarını tekrar tekrar okuyanlardansanız, oldukça ilginizi çekecektir.
Şimdiden iyi okumalar dilerim :)
La Nausée veya bildiğimiz ismiyle Bulantı.
Romanın sizi ana karakterin zihnine taşıdığını gerçekten hissediyorsunuz. Gözlerim kelimeden kelimeye atlarken sanki ben de Antoine ile Bouville’de yürüyordum. Onunla kahve içiyor, kahvaltı yapıyor, kütüphane rafları arasında dolanıyordum. Sartre’ın okuduğum ilk ve tek eseri olan Bulantı, yazarın diğer eserlerinin de kitaplığıma doğru alacakları yolu açmış bulunmakta.
