"Acını yaşa, öfkeni yaşa. Ve seyret. Kendini sakın bastırma. Öyle suyun üstünde akan yaprağa bakar gibi bak, seyret. Uzanıp onu almaya kalkışma. Kendini suçlama. Olacak olandan kaçamazsın. O yüzden hiç bastırma kendini, baskılama. Çünkü insan bastırdığı duygunun esiri olur." Cahit Zarifoğlu
Bastırdığımız duygunun esiri mi oluyoruz, yoksa onu alt etmiş mi oluyoruz bastırarak? Duygularımızı bastırdığımız için güçlü olarak mı nitelendiriyoruz kendimizi, bastırmadığımız için zayıf karakterli mi?