Hiçbir hüzün var olmamış şeylerin hüznü kadar işlemez insanın içine! Gerçek zamanda yaşanmış geçmişimi düşünürken yol kenarına atılmış çocukluğumun cesedine ağlarken hissettiklerim... Bu bile düşlerimdeki o mütevazı yaratıkların gerçek olmadığını düşününce bastıran coşkun acıya, ağlarken kapıldığım heyecana yetişemez; hatta figüranlara, sahte varlığımla düşlerimde yürürken bir köşe başında ya da hayalimde bin kez inip çıktığım o dar sokaklardan birinde, bir kapı önünde, tesadüfen, bir kerecik gözümün iliştiği insanlara bile içim yanar.
Sayfa 139Kitabı okudu
"..Pek bir değeri yoktur, ama varlığını sürdürür.."
“Anlaşılmaktan daima, tiksinti içinde kaçınmışımdır.”
Sayfa 179 - 128. HuzursuzlukKitabı okuyor
“Duygu şimdiki zaman muhtaçtır; o an geçtikten sonra sayfa kapanır ve hikaye sürer, öykü ise biter.“
Sayfa 150Kitabı okudu
“Yıldızların sonsuz kayıtsızlığındansa benim gösterişsiz mürekkep hokkası yeğdir.“
Sayfa 37Kitabı okudu
İçimde canımı yakan, adını bilemediğim bir duygu var; kim bilir ne hakkında bir fikir lazım bana; sinirlerimde istek yok. Bilinçaltında hüzünlüyüm.
“Biz aslında insanları sevmeyiz. Sevdiğimiz, bir insan hakkında oluşturduğumuz fikirdir.”
Sayfa 161 - 112. HuzursuzlukKitabı okuyor
Dipsiz bir bunalımdayım bugün - hepsi bu.
Var olduğum yerde, var olduğum için göğsüm sıkışırken ve bu hastalığın etrafımı saran şeylerden değil, ciğerlerimden kaynaklandığını bilirken, daha rahat nefes alabileceğim bir yer bulabilir miyim?
Sayfa 224Kitabı okuyor