Ama aklın duyguya baskın çıktığı bütün yüksek zekaların payına düşen inançsızlık, aşağı varlıklarda kesinlikle yıkıcı olur. İmandan, inançtan yoksun sıradan insan hayvan durumuna indirgenmiş bulur kendini; ama imanlı, inançlı bir üstün insan da alçalır. Her üstün insanın hem ahlaki hem de entelektüel düzlemde kendini kurban gördüğü bu korkunç paradoks buradan kaynaklanır: çünkü bu inançsızlığı hissetmemek, aşağı olmaktır; tıpkı başkalarına inançsızlık vaaz etmek gibi. Aşağı insan inançsız olamaz, çünkü inanç içgüdüsel varlıkların organik bir halidir. Bu nedenle inançsızlık, bu kadar az elverişli bir zemine düşerse, ya tersinden bir fanatizme ya teorisiz bir materyalizme, ya da saf aptallığa yöneltir.
Ben olmanın cehennemi, Mutlak Sınırlama, Uzak Evren'in Kovulmuş Varlığı olacağım! Artık ne Tanrı, ne insan, ne dünya olacağım; saf boşluk insanı bilinçli bir Hiçliğin sonsuzluğu yapar, adsız korku yapar, esrardan, hatta yaşamdan sürgün eder. Beni ihmal etmiş yaratılışın soyut hatası olan varlığımın ölü çölünde yaşayacağım sonsuza dek. Varoluşa geri dönüş yönündeki kısır arzunun, içimde sonsuza dek, gereksiz yere yandığını hissedeceğim.
Ruhum üşüyor; nasıl iyice örtünürüm bilmiyorum. Ruh üşümesine ne cüppe var ne palto. Ruhunun üşüdüğünü hisseden insan artık bir daha bunu unutamaz.
I know not what tomorrow will bring.
Sayfa 279Kitabı okudu
+1
Çok mutsuz ve çok yalnız biriydi; herkes onu çok sevmiş olsa da anlaşılmamıştı.
Sayfa 248Kitabı okudu
Tanrı belki iyi kalplidir, anne,
Günün birinde
Bu dünyada artık ağlanmadığında
Bu dünyada artık kimse bana ağlamadığında,
Senin sevgine geri döneceğim
Bu sarı çiçeği olası sarı çiçeklerden birisi olarak mı kabul ediyoruz, yoksa yalnızca bu sarı çiçek mi; bunu bilmek gerekir.
Sayfa 215Kitabı okudu
Şiir ne kadar soğuksa o kadar doğrudur.
Bir şairin en ufak şiirinde bile, Homeros'un var olduğunu hissettiren bir şey olmalıdır.