“Birisine kızdığı veya canı pek sıkıldığı zaman camiinin avlusunda kim bilir hangi tamir zamanından kalmış kocaman bir taşı kucaklar, şuraya buraya taşırdı.”
Nuri Efendi gibi tüm kızgınlıklarımızı keşke böyle geçirmeyi denesek.. dünya daha çekilebilir hatta yaşanabilir yer olmaz mıydı..
Belki böyle böyle kimseyi kızdırmama erdemine ulaşmış olmaz mıydık..