Gece Çiçeği... (Efelya'ya...)
ah
ben seni
leylaklar açarken sevdimdi
papatyalar gülümserken baharla
ah benim onulmazım, gece çiçeğim
şiir gülüm, yeşil dünyam, sevgilim
Cahiliye Toplumunun Kültürel Donanımı
Lewis şunları aktarmaktadır: " İslâm öncesi Araplar, sert ve ilkel bir hayat yaşıyorlardı. Çok zayıf bir eğitime yahut kültüre sahiptiler. Herhangi bir yazılı gelenekleri yoktu. Araplar; şiiri, şarabı, aşkı, savaşı, avcılığı, dağların ve çölün korkunç manzaralarını kabilelerin savaşla ilgili değer hükümlerini ve düşmanlarının alçaklıklarını dile getiriyordu. "
Hitti: "Hemen hemen Hz. Peygamber zamanına kadar Kuzey Arapları, herhangi bir yazı sistemini geliştirmiş değillerdi."
Güney Arapların yazısı, İslami kültüre tesir eden bir durum arz etmemiştir. Koca çöl, kültürel iletişimi engellenmektedir.
Pedersen: "Tüm bunlara rağmen, İslam devrinde kitapların temelini oluşturan yazı, Güney Araplarınki değildi. Kollarıyla beraber Güney Arabistan alfabesi, Güney Arabistan kökenli insanların dışında, Kuzey Arabistan'da büyük bir yaygınlığa ulaşamamıştır. "Arapça kitaplar, ortaya çıkışını İslam'a borçludur. Onlara taşıdıkları karakteri İslam vermiştir.
Sayfa 354 - Kaynak: Lewis, Tarihte Araplar,s. 116 . Hitti, Siyasi ve Kültürel İslam Tarihi,s 133. Pedersen, İslam Dünyasında Kitabın Tarihi,s. 22.Kitabı okuyor
Robert Walser'in, öldüğü yerde polis tarafından çekilmiş meşhur bir fotoğrafı var: kış, yüksekçe bir kar yığını, derin ayak izleri, sırtüstü yere düşmüş, ellerini iki yana açmış bir adam. Genelde yaşlıların taktığı türden şapkası yakınında bir yere düşmüş. Noel gezintisine çıkan çocuklar onu bu halde bulmuşlar.
Son Noel'inden yarım asır kadar önce yayımlanan bir öyküsünde kendi ölümünü anlatmıştı. Bu kısa öykünün kahramanı ne kokar ne bulaşır, vesveseli, kimsenin önemsemediği, aksilik bu ya, bir o kadar da zeki ve bir o kadar da tanrıydı. Kendi lüzumsuzluğundan yorulmuştu; dünyayı karlar altında bırakıp kar yığınlarının üzerine yatarak dertlerini başından savıyordu.
Kendi ölümünü öngörmesi yazar için ayrıcalıklı bir durum sayılmazdı. Elinden tutup da istediğin yere çekmenin kolay olduğu insanlardandı. Elleri aklından geçenleri, geçtikleri anda kâğıda döküyordu, tam da bu şekilde yazıyordu. Herkesin hayat yoluna böyle ani derinlikler çıkabilirdi. Birtakım karadelikler. Aktarım istasyonları. Mesela bir besteci böyle anlarda melodiyi yakalardı; bir şair mısrayı, bir sevgili aşkı, peygamber Tanrı'yı.
Bu anda, sıradan zamanlarda rastlanmayana rastlarsın; görünen ile görünmeyeni, yüzeysel ile derini bu anda birbirinden ayırırsın.
Geçmişle henüz gelmemişin aynı anda cereyan ettiği uzamla birlikte soluk alıp vermeye başlarsın.
Arkadan Düğmeli PaltoKitabı okudu
Ben dört kibrit çöpünde kendini yakan bir inancım
Yazmak istıyorum sana.
bildiğim, bilmediğim tüm dillerde.
önce yazmak, sonra küfretmek.
derin bir iç çekişsin sanki.
sanki yüzmekten yorulmuş ve bir okyanusta boğulmuş bir mülteci.
sanki dokuz doğurmuş bir anne,
bir taze ölü kokusu, bir hardal gazı saldırısında.
sen habil ile kabil'in hıncı, muhammed'in inancı, ibrahim 'i yakmayan
Unutma Hafız...
Kul O'nun, Kitap O'nun, Hafız O'nun... Muhafız'ını O seçer, Ayet O'nun, Sûre O'nun.
Bir nur indirir yedi kat semadan Nur dağına, Oku der Habibine, Vahiy O'nun, Peygamber O'nun.
"Ben okuma bilmem ki", desede Cebrail'e, O okutur Hafız, Dil O'nun, Lisan O'nun - Kelâm O'nun,
Bir sevda düştü gönlüne, zannetme ki gelir geçer, Yandıkça dumanı tüter, zannetme ki Aşkı köz olur geçer
Unut kendini Hafız, vazgeç sıladan, sal mecnunu çöllere dünya çekilsin aradan. Bir gün ansızın çıkagelir, zannetme ki Leyla vazgeçer Mecnundan...
Adil İslamoğlu🥀
Ey dertlere bikarar olmuş insan! Gel, asr-ı saadet aynasında kendini seyret! Gel sahabilerdeki aşkı, imanı bir kere olsun gör!
Sayfa 223Kitabı okudu
Sıddıka'nın "Bugünkü yağmurun sırrı neydi?" diye sorması
* Sıddıka'nın aşkı coşup edebe riayetle Peygamber'e sordu:
"Ey şu varlığın hülasası, vücudun zübdesi! Bugünkü yağmurun hikmeti neydi?
Bu yağmur rahmet yağmurlarından mıydı, yoksa tehdit için mi yağıyordu, pek yüce, pek azametli Tanrı'nın adaletinden miydi?
Bu yağmur, bahara ait lütuflardan mıydı, yoksa afetlerle dolu güz yağmuru muydu?"
Peygamber dedi ki: "Bu yağmur müsibetler yüzünden insanın gönlüne çöken gamı yatıştırmak için yağıyordu."
Eğer ademoğlu, o keder ateşi içinde kalıp duraydı ziyadesiyle harap olur, eksikliğe düşerdi (hiçbir şey yapamaz bir hale gelirdi).
O anda bu dünya harap olurdu, insanların içlerinde hırs kalmazdı.
Ey can, bu alemin direği gaflettir. Akıllılık, uyanıklık, bu dünya için afettir.
Akıllılık o âlemdendir, galip gelirse bu âlem alçalır.
Akıllılık güneştir, hırs ise buzdur. Akıllılık sudur, bu âlem kirdir.
Dünyada hırs ve haset kükremesin diye o âlemden akıllılık, ancak sızar, sızıntı halinde gelir.
Gayp âleminden çok sızarsa bu dünyada ne hüner kalır, ne de ayıp...
Sayfa 102 - Doğan Kitap - 2060:2070 beyitlerKitabı okuyor
💠💠💠
💠Birisi sordu ;
💠Salavatı Şerifedeki sır nedir?
💠Ve Salavatı şerife zikrini diğer
zikirlere üstün kılan özellik nedir?
💠El-cevap,
SULTANÜ’L-VAİZİN: TAHİR BÜYÜKKÖRÜKÇÜ
Güzel sözlü, zarafet ve nezaket sahibi bir din görevlisi. Vaaz ve sohbetlerinde dinleyicilerine ilmi ve irfanı en güzel üslupla sunan, vaaz vermedeki mahareti sebebiyle “Sultanü’l-vaizin” olarak tanınan, vaiz ve hatipler için rol model olan öncü bir âlim, Tahir Büyükkörükçü.
Tahir Büyükkörükçü, 1925 yılında Konya’da dünyaya geldi. Babası,