murat
@philosof
Felsefe - Psikoloji - Edebiyat
2 Ekim
172 okur puanı
Ekim 2018 tarihinde katıldı
Ah Ahmet Rasim …
Ahmet Rasim okurken, bitmesini hiç istemem. Bazen kitabın en güzel yerinde kitabı bırakır, Osmanlı Saray Musikileri açıp dinlerken de uyuya kalırım. Sonra tekrar uyandığımda kitapla göz göze gelir, birkaç sayfa daha okur bu kez de birkaç Osmanlı Arşivi araştırır, yahut dönem belgesellerinden açar izlerim. Ahmet Rasim’in Falaka adlı eseri sadece okunmaz, yaşanır da.
Okur Takip Önerileri
Başlangıçta Kaos Vardı
Çığ esnasında saçılan kar zerreleri gibi, yaratılışta her şey yerli yerine saçıldı. İklimine göre meyve ağaçları, toprağına göre dereler, bitkiler, insanlar bile, nerede ne olması gerekiyorsa oraya o tohum saçıldı. Antik dönemde Yunanlar buna Kaos diyorlar - başlangıçta Kaos vardı sonra dünya yaratıldı diyorlar.
Nice sözler vardır sahipleri ölü
Çoğumuz zaman zaman bazı düşüncelerin verdiği cümle kurma yetisiyle tarihsel sözler söylüyoruz arkadaşlar, o zaman bir komutan, bir lider, bir kral, bir filozoftan tek farkımız ünsüzlük oluyor. Ünü olmadan ölen nice söz sahipleri vardır biliyorum. Duymadık o sözleri, okumadık o cümleleri çünkü bu insanları tanıyanlar 5-10 kişiydi ve onların cümlelerine değer verip günümüze aktarmadılar. Bende öyle biriyim. Nice sözler yazmış ancak duyulmamış bir ölüyüm.
Düşünmek kötü bir bağımlılık oldu bende, inziva noktasından sesleneceğim kimsem yok, kimse de sesimi duymuyor, duymak isteyenler de yoktu. Düşünerek uyudukça rüyalarım düşüncelerim oluyor. Ayaktayken düşündüklerimin, uykuda üzerinden geçmiş, düşünceleri tekrar etmiş oluyorum yani. Rüyalarım, yaşamım… Keşke ezilerekte olsa yaşasaydım. Bedenim yorgun, kafam hür olabilseydi. Bu büyük bir huzur.
Mücadele bir eylemdir, bu eylem neyin peşine eklenirse o kadar önemli hale gelir. Aksi halde tek başına önemsizdir mücadele. Ün elde etmek için mücadele edenler, çok mühim bir iş yaptıklarıyla övünürler.
İnsanlar yerine utanmayı özleyeceğim aklıma mı gelirdi hiç? Ama özlüyorum, özlediğim duyguların başında geliyor utanmak.
Vicdan kaybolduğunda herkes cehennemini yaratır. Huzurunu kaybeder, aradığımız şey ise hep “bir parça” huzurdur, aradığın şey kaybettiğindir, yerini bildiğin şeyi aramazsın
Herkes sevilmedim der, aynı şekilde herkes çok sevmiştir. İkilemdeyseniz, ne sevildiğinizi ne de sevdiğinizi hissedersiniz. Cambaz ayağının altındaki ipi hissetmezse ipte yürüdüm diyebilir mi?
Sevgi İçin Yaşamak
Eğit aklındaki sözleri, eğer eğitimsiz olursa ne farkı kalır hepsinin keskin bir bıçaktan, özgürlük eğitimsizce dışarıya salmak değildir onları, içinden tekrar et söylemek istediklerini, düşün ki sana onu en sevdiğin söylüyor, kırk defa belki de yüzlerce kez. Kaç kez kırıldığını da düşün, çıkamadın mı o kırıklarının altından, o halde hapis et içinde o sözleri, eğittiğini düşündüğünde yine düşün, eğittiğin sözü sana sevdiğin söylediğinde kırılıyor musun? Eğer kırılıyorsan o sözlerin eğitimi ancak bir barbarın kılıç eğitimi kadar olabilmiştir. Senin sözlerin sadece savaşa, yıkmaya, yakmaya yol açacaksa yine içinden tekrar et sözlerini. Ne zaman ki birini kıramayacak kadar yontulurlarsa o zaman çıkar dilini dışarıya ve tüm sözlerini duyur kulaklara. Sevgi ve iyilik ancak bir başkasının kırılabilme ihtimalini düşünmekle yaşayacaktır.