'Fawkes is a phoenix, Harry. Phoenixes burst into flame when it is time for them to die and are reborn from the ashes.'
Sayfa 219Kitabı okudu
Phoenıx
Kim ne derse desin ben bu günü yakıyorum
Yeniden doğmak için çıkardığım yangından.
Sayfa 31Kitabı okuyor
Kitay sighed. “Fine. Then we’ll go to war against the strongest military force in the world.”
“They’re not the strongest force in the world,” Rin said.
Together, spoke the Phoenix, we will burn down this world.
She slammed her fist against the table. “I am.”
She didn’t care if the Phoenix tormented her, but Kitay . . . Kitay was pure. He was the best person she had ever known. Kitay shouldn’t know how it felt to call a god of vengeance. Kitay was the last thing in the world that was still fundamentally kind and good, and she’d die before she corrupted that.
Simurg
“Ey kör! Aç gözünü de düşlerden uyan. Simurg’u göremesen de bari küçük bir serçeyi gör. Kaf Dağı’na varamasan da evinden çıkıp kırlara açıl; böcekleri, kuşları, çiçekleri ve tepeleri seyret. Daha hayattayken bir taşı bir taşın üstüne koy. Gülleri ve bülbülleri göremeyip gün boyu evinde oturan adam dünyanın kendisini hiç görebilir mi?”
Phoenix
Ben orda, akşamına orospular dadanan
Camlarında pis sinekler gezinen, ben orda
Eskimiş bir tutuşla şarabını içiyor
Kadınlarda oluyor kadınsız bakışlarla
Başıyla öne düşmüş yüreğiyle beraber
Ya Tanrıya inanır ya da isyana.
Kimseye vermiyor ki acılardan artarsa
Kuytular çıkarıyor sevişmeler onlardan
Bu nasıl bir bakış ki dünyaya intiharla
Ya da hep kar yağıyor da düşünmesi siyahtan
Öyle ya kim sevişirdi acıları olmasa
Kim bakardı uzağa köpekleri saymazsam.
Orası bir ölümdür şarabımı doyuran
Ölünen yüzler gibi bir bütündür adamlar
Vaftizi gün ışığında bir garip protestan
Tanrısıyla sevişir, herkes bilir sevişmeyi o kadar
Kim ne derse desin ben bu günü yakıyorum
Yeniden doğmak için çıkardığım yangından.
(Edip Cansever)
“Do it,” Rin whispered.
“Your will is mine,” said the Phoenix.
He called the Phoenix and the Phoenix came; enveloping him, embracing him, loving him, bringing him back into the fold.
Rin saw in the flames the image or Mai’rinnen Tearza. She was weeping.
The fire doesn’t give, the fire takes, and takes, and takes.
“The Speerlies divided the night sky into sixty-four houses of constellations, one for each god. And as long as you could find the southern star of the Phoenix, you could always find your way back to Speer.”
“The last time I did it, I couldn’t stop, I had to beg it. I don’t —I don’t know how to control myself when I’ve called the Phoenix.”
“Think of it like a candle, difficult to light. Only this is even more difficult to extinguish, and if you’re not careful, you’ll burn yourself.”
“Then how do you do it? How do you make it stop?”
“I don’t,”
“The Speerlies divided the night sky into sixty-four houses of constellations, one for each god. And as long as you could find the southern star of the Phoenix, you could always find your way back to Speer.”
Gittikçe soğuduğumu farkediyorum ve bu bana hiç de sevinç vermiyor. Çünkü özün soğuması çok tehlikeli, başkalarıyla ilişkiyi yalıma veriyor, unutulan ben başkayı yakarak yeniden doğacakmış gibi... tersine devinim devinim, Phoenix. Utanç, utanç adına kızaran.
PHOENIX
Ben orda, akşamına orospular dadanan Camlarında pis sinekler gezinen, ben orda Eskimiş bir tutuşla şarabını içiyor Kadınlarda oluyor kadınsız bakışlarla Başıyla öne düşmüş yüreğiyle beraber
Ya Tanrı'ya inanır ya da isyana.