"Yatağımın karşısında bir pencere var. Odanın duvarları bomboş.Nasıl yaşadım on yıl bu evde? Bir gün duvara bir resim asmak gelmedi mi içimden? Ben ne yaptım? Kimse de uyarmadı beni.İşte sonunda anlamsız biri oldum.İşte sonum geldi.Kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım; kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım*
~ Oğuz Atay , Tutunamayanlar
Korku cezadan daha çok beterdir, çünki ceza bellidir, ağır da olsa, hafif de, hiçbir zaman belirsizliğin dehşeti kadar, o sonsuz gerilimin ürkünçlüğü kadar kötü değildir.
- Dünyaya neden pis diyorsun ? - diye sordum.
- Pis ya! Senin gibi serseriler benim gibi zavallı yaşlıları ezecek ve hiçbir yasa beni senden korumayacak... Pis... Leş gibi...
- Bir dəfə mən günəşin batmasını bir gün ərzində qırx üç dəfə gördüm.
Bir az fasilədən sonra Balaca şəhzadə əlavə etdi:
- Bilirsən...Ürəyin çox dolanda günəşin batmasına tamaşa eləmək yaxşı olur...
+ Deməli, qırx üç qürub gördüyün gün halın çox pərişan idi?
Balaca şəhzadə cavab vermədi.
"-Yenə danış, - dedim.
-Xoşuna gəlir?
-Çox!Əlimdə olsa, səninlə səkkiz yüz əlli iki min kilometri heç dayanmadan danışardım.
-Bu qədər yola benzin necə çatdırarıq?
-Özümüzü yol gedən kimi apararıq."