Kitabı az önce bitirdim ve bütün duygusallığımla incelememi yazmak istedim. Diyarbakır'ın bir köyünde doğmuş, büyümüş bir insan olarak okudum Gâvur Mahallesi'ni. Okuduğum her sayfada yüzümde eksilmeyen bir gülümseme ve içten içe hüzün. Beraber yaşamış, aynı kültürel özelliklere sahip birden fazla millet, aynı mahallede farklı dini etkinlikler. Yoksulluk aslında ama o yoksulluğun tadını hiçbir şeye değişmeyecek kadar samimi zamanlar. Malez, çikolata soslu kremalı pastaya dönüşmüş, ekmek ısırılarak yenirken kopararak yemenin doğruluğu kabullenilmiş. Damda yatan çocukların yağmur çiselerken yorganın altında yaşadığı o anların mutluluğu. Küflü ekmeğin ıslatılarak baklavaya dönüşümü ve daha bir çok şey. Çok duygusalım şuan ve gerçekten kitabı çok sevdim. Tabi ki anlatılan her şeyin hayatımda yer ediniyor olması daha çok sevmeme neden oldu ama ben artık Hançepek (Gâvur) Mahallesine, Ulu Camiye, Surp Giragos kilisesine giderken çok çok başka bakacağım, çok başka şeyler hissedeceğim.
