İçimdeki çocuğun günden güne suladığı umut çiçekleri bugün pek de iyi değiller. Karanlık çökmüştü üzerlerine sanki. Neden bir anda öyle olmuştu ki? Yoksa, umutlar artık yetersiz miydi büyümek için. Karanlıkta kalmaktan çok mu sıkılmışlardı. Hiç doğmayacak bir güneş bekliyorlardı. Umut kalmış mıydı içlerinde? Belki de artık tüm benliklerini karanlığa teslim etmelilerdi?