edanur balcı

Çoğu kez kendimizde bir eksiklik duyarız ve tam da o eksikliğini duyduğumuz şeye bir başkası sahipmiş gibi gelir bize; o kişiye hem kendi sahip olduklarımızı hem de üstüne üstlük belirli bir ülküsel huzuru atfederiz. Böylece kendi yapıntımız olan bu mutlu kişi tamamlanmış olur.
Reklam
Sanki gözlerimden bir perde kalkmış; bitimsiz yaşamın görüntüsü, sonsuza dek açık olan bir mezarın uçurumuna dönüşüyor önümde. “Var!” diyebilir misin? Her şey gelip geçmiyor mu? Her şey, rüzgar gibi yanımızdan esip geçmiyor mu? Her şeyin, varoluşuyla birlikte sahip olduğu gücü sonuna kadar tüketme fırsatını bulması ender değil midir? Her şey, akıntıya kapılıyor, batırılıyor ve kayalarda parçalanmıyor mu? Yaşamında, seni yiyip bitirmeyen hiçbir an yoktur, hem seni hem de yakınlarını; senin de bir yok edici olmadığın, bir yok edici olmak zorunda kalmadığın hiçbir an yoktur; en küçük gezintin binlerce zavallı solucanın yaşamına mal olur, attığın tek bir adım, karıncaların inşaatlarını sarsıp ezer ve küçük dünyalarını berbat bir mezara çevirir.
Böyle mi olmalıydı: İnsanın mutluluğu, aynı zamanda kaderinin kaynağı mı olmalıydı? Yaşam dolu doğanın içinde yüreğimi saran içten ve sıcak duygular, beni bir zamanlar öyle sevinçlere boğuyor, çevremdeki dünyayı benim için öyle bir cennete dönüştürüyordu ki; ama şimdi bu duygular, hiçbir yerde peşimi bırakmayan dayanılmaz bir işkence, bana acı çektiren bir hayalet haline dönüştü.

Reader Follow Recommendations

See All
Yüreğimle ona bin kez “adieu” dedim! O ise bana hiç bakmadı!
Sayfa 53 - Adieu kelimesi fransızca da elveda demektir.Kitabı okuyor