İbni Arabi Plotinus 'un çok etkisi altında kalmıştır.
"Ne güneşi görebilir göz, güneş gibi olmadıkça;
ne de güzeli görecektir ruh, güzel olmadıkça.
Tümüyle tanrı gibi olmalısın önce ve tümüyle güzel,
görmek istiyorsan eğer tanrıyı ve güzeli."
Nefsi tüm algılanır bağımlılıklarından kurtarmak gerekir. Zekânın, bütün nesnelere yüz çevirmesi gerekir. Nesnelere olan her bağlılık, bakışın sınırlandırılmasıdır.
Ruhun kendine özgü bir zekası vardır, kendini anlama ve kendiliğinden hareket etme iradesine sahiptir.
Nefsi tüm algılanır bağımlılıklarından kurtarmak gerekir. Zekânın, bütün nesnelere yüz çevirmesi gerekir. Nesnelere olan her bağlılık, bakışın sınırlandırılmasıdır.
İnsanı Tanrı'ya götürecek yolun 3 geçidi vardır:
Sanat
Sevgi
Felsefe
Plotinus'a göre, kendini düşünen varlık hem bir, hem de iki olmak zorundadır, yani düşünüm için özne hem düşünen hem de kendi düşüncesinin nesnesi, yani düşünülen olmak zorundadır. "Bir, ikiye bölünerek düşünür." Ama o aynı zamanda birdir de, o "düşünen-düşünülen"dir. Eğer birlik mutlak olsaydı, Bir bölünmeyecek, dolayısıyla kendi bilincine sahip olmayacaktı. Demek ki yaratma bir kendini dışavurma, onu izlemek de bir kozmik düşünüm olarak tasavvur edilmektedir.
İnsanlık, tanrılarla canavarlar arasında dengede durur. / Plotinus
"Nasıl ki zeka Tanrı'dan çıktığı halde Tanrı'ya doğru gitmekteyse,tinler de zekadan çıktıkları gibi zekaya dönmek isterler
Her içe yönelme aynı zamanda tanrıya yönelmedir
"Bir'den uzaklaşan ışık yokluğun karanlığında söner."
Her içe yönelme aynı zamanda tanrıya yönelmedir
Eklampsis(esrime) Tanrı'yla mistik birleşme, akıldan üstün bir bilme aracıdır.Plotinus'a göre akıl, ikilikten kurtulamadığı için hakikatı anlayamaz.Bir tarafta aklın kendisi,diğer tarafta aklın düşünceleri, kavramları vardır.Aklın ürettiği kuşkular,zanlar, üzüntü ve sıkıntılar vardır.Diyalektik akıl yürütme, aklı ikilikte bırakır.
Sayfa 15
Indeed, philosophy was already moving toward what we would today call ethical monotheism . All of the gods, goddesses and godlings of paganism, some philosophers suggested, ought to be understood as fanciful ways of describing the various attributes or manifestations of a single high god—the “Great Ruler of Intelligent Beings,” as Plotinus (c. 205-270) dubs the deity.
