İstemezdim seni bu kadar unutabilmeyi,sana bu kadar hissizleşmeyi
Tam şuramda. Bir kan pıhtısı. Ayrılınca oluyor. Kavuşunca oluyor.
Hevesle gidiyorum. İkinci cümlede bir boğuntu. Utanarak kalkıyorum. Ruhumda soğumuş bir zaman. Etimde bir pişmanlık. Şimdisiz öncesiz sonrasız. Yaşamak desem değil. Ölmek desem değil. Bir Araf. Tam şuramda...
Herkes herkesi biliyor. Herkes dünyayı biliyor. Ben anlamıyorum.
Misafirler gitti
Biz kaldık yine.
Eşyaların düzeni bozulmasın diye
Çırpınıp durdum sessizce.
Yeri değişen her şeyin
Seni biraz daha uzaklaştırdığını söyledim
Öylece baktılar yüzüme.
İnsan anılarını nasıl korur başka
Bilmiyorum...
Okur Takip Önerileri
Gelmek bilmeyen baharlar.
Allah bu dağları yaratırken dağlar ağlamış hem de çok ağlamış. "Bize kim bakacak?" demiş. Bizi bu kadar karlı,bu kadar ıssız yaratıyorsun, hiç kimse gelmez bu dağlara,demiş Allah dağlara bizleri göstermiş demiş ki : "Bunlar çaresizdir. Hiç çareleri yoktur. Bunlar burada oturur size bakar." demiş. Dağlar beklemiş, dağlar ağlamış. Sonra biz bu dağlara konmuşuz işte.
