Cüreyrî şöyle der:
"Hicretten sonraki ilk asırda insanlar birbirlerine karşı dinin icaplarına göre muamele ettiler. Nihayet dini bağlar zayıfladı ve ikinci asırda birbirlerine vefakarlıkla muamelede bulundular. Nihayet vefa da gitti. Üçüncü asırda birbirlerine mertlikle muamele ettiler. En sonunda mertlik de gitti ve insanların münasebetini tanzim etmek (düzenlemek) üzere sadece ümitlenmek veya çekinmek kaldı."