İnsanlardan kendimi soyutlamışım, zorla değil, isteyerek ve bilinçli. Yaptıkları esprileri soğuk bulmuşum, arkadaş olmak istediklerinde ciddiye almamış, uzaklaşmışım onlardan. Bazen dudaklarımı bile aralamadan saatlerce öylece oturmuşum. Kitap okumuşum deli gibi... Okudukça ön yargılarım azalmak yerine çoğalmış, beklentilerim yükselmiş. Bazen insanları tanımaktan bile korkar hale gelmişim. Yüzlerini görmekten korkmuşum. Sevilmek istememişim, sevmek hiç istememişim. Ben bunları isteyerek de yapmamışım ama farkındayım. Ama en çokta hiçbir şeyi isteyememiş olmamın farkındalığı var içi
Gidelim buradan… Göğsünü sıkan, içini daraltan o laneti geride bırakıp gidelim. Burada yağmur bile güzel yağmıyor artık. Yağmuru güzel yağan bir yerlere gidelim.
Gidelim buradan… Burası bizim değil. Nasıl başederiz bu kadar saçmalıkla? Her şeye sıfırdan başlanabilecek bir yerlere gidelim.
Gidelim buradan… İlaçlarını yanına alma. Kitaplarımı almayayım ben de. Biraz da onlar çıldırtmıyor mu bizi? Havası ilaç, denizi kitap bir yerlere gidelim.
Gidelim buradan… Bıktım tepemizde sallanan manasız sorulardan. Soru sorma artık bana. Soru sormayayım sana. Her türlü sorunun tedavülden kalktığı bir yerlere gidelim.
Gidelim buradan. Burada insanlar kötü. Hep bir şeyler anlatmamızı bekliyorlar, hep bir şeyler anlatmamızı isteyecekler, bitmeyecek bu hiç bitmeyecek. Kimseye bir şey anlatmak zorunda kalmayacağımız bir yerlere gidelim.
Gidelim buradan… Bak uyuyamıyorum yine. Senin de uykuların defolu, bölük pörçük. Huzur içinde uyuyabileceğimiz bir yerlere gidelim.
Gidelim buradan. Ya sen bana gel ya da ben geleyim sana. Sonra gidelim. Hadi…
#alilidar