Doksan üç felaketinden sonra, Sultan Abdulhamid gibi bir dış politika üstadının başımızda bulunuşu hakikaten bir talihtir. Ne yazık ki intelijansiyamız, garip bir cinnete tutulmuştur. Düşmanın kulaklarına fısıldadığı üç beş heceyi, manasını anlamadan tekrarlar durur: "Kanun-ı Esasi, hürriyet "vs. Ferdi hürriyet zaten vardı ; siyasi hürriyet ise devleti batırdı. Sırp'a Bulgar'a Rum'a özenmenin gereği neydi? Dündar Taşer
Sayfa 259 - iletişimKitabı okudu
Doksan üç felaketinden sonra, Sultan Abdulhamid gibi bir dış politika üstadının başımızda bulunuşu hakikaten bir talihtir. Ne yazık ki intelijansiyamız, garip bir cinnete tutulmuştur. Düşmanın kulaklarına fısıldadığı üç beş heceyi, manasını anlamadan tekrarlar durur: "Kanun-ı Esasi, hürriyet "vs. Ferdi hürriyet zaten vardı; siyasi hürriyet ise devleti batırdı. Sırp'a, Bulgar'a, Rum'a özenmenin gereği neydi?
Kudüs’e Dair ...
Bugün Kudüs ile ilgili “ Ümmetin Direnişi Kudüs” konulu bir söyleşiye katıldım. Bugün fark ettiğim bir çok şey oldu. Konuşmacıya iletilen sorular hep aynı bakış açısına sahipti. Ben dahi biri çıkıpta “Önce kendimize bakmalıyız” soramadık. Çünkü bilmiyoruz. Kendimizden başka birşeyi düşünmüyoruz. Bizi bu kadar bencilleştiren, körelten , uyuşturan
Dış politika bakımından, Menderes'i İnönü'den farkı neydi?
Hiçbir fark yoktu. NATO konusunda, Sovyetler karşıtı olma konusunda, bırakın CHP ile DP'yi, bütün Türkiye hemfikirdi.
Sayfa 162
Dış politika bakımından, Menderes’in İnönü’den farkı neydi? Radikal bir kırılma yaşandı
mı?
Hiçbir fark yoktu. NATO konusunda, Sovyetler karşıtı olma konusunda, bırakın CHP ile DP’yi,
bütün Türkiye hemfikirdi. O konularda kalem oynatılmazdı; oynatan da 1952 tevkifatında olduğu gibi
kendini İstanbul-Harbiye’deki koğuşta bulurdu. Hâkim zihniyet şuydu; Türkiye’nin tavrı fazla
değişken olamaz, çünkü dış politika millî bir husustur ve orada tenkit olmaz.
Menderes döneminde dünya ile entegrasyon adına ABD ile yakınlaşma mı söz konusu
oldu? O günden bugüne ABD ile ilişki üst düzeyde sürüyor.
Dünya zaten kendiliğinden iki kanatla bütünleşiyordu. İkinci Dünya Harbi’nden sonra Avrupa’da
öyle bir tahribat yaşandı ki neredeyse tüm müesseseler yıkıma uğradı. Mesela Alman ve Avusturyalı
Yahudi elitler Amerika’ya göç edip dönmediler. Kamplarda ölenlerin çoğu elit sınıftan değildi;
zavallı halktı. Mesela Auschwitz Kampı’nda öldürülen kişilerin ayakkabılarının çıkarıldığı yerde,
ayakkabı türlerinden, desenlerinden kimlerin öldürüldüğünü anlayabilirsiniz. Parası olanlar veya
mesleki becerisi olanlar ise büyük ölçekte kurtulur. Hatta Türkiye’ye dahi geldiler. Gerçi Türkiye’ye
gelenler geri döndüler ama Amerika’ya gidenler dönmediler; bu da Avrupa’yı sarstı. Kendi uzman
kadrosunu kullanamayan bir sistemin işi zordur, devam etmesi mümkün değildir. Nitekim Nazizmden
sonra başat Avrupa medeniyetinden söz edilemez. Avrupa’nın kendini koruyan tarafı Anglo-Sakson
kanat, yani Britanya oldu.
*Ķürt halkına özerklik, yerinde öz yönetim sözü verdin mi
*Toprak reformunu neden yapmadı, yapamadın yahut ömrün mü yetmedi
*Diyaneti devletin tekeline almanın yarattığı sonuçlar yanlış bir politikamıydı
*Dersim olayları sırasında uygulanan politika senden habersiz uygulanamazdı.. Devlet yıkılır, bölünür kaygısıyla mı şehre bombalar yağdırıldı.Başka bir şekilde kansız bu iş çözülemezmiydi
* Sosyalist Mustafa Supilerin öldürülmesine sebep neydi
* Muhaliflerine nasıl davrandın
Bunlarda benim Atatürk'e sorularım belki de eleştirilerim.
Sektör sattıran algoritmayı keşfetti: Kitap değil, kitap simülasyonu
2000’lerin başında çok satan bir kitap söz konusu edildiğinde iyi edebiyat olup olmadığı konuşuluyordu; şimdinin çok satanlarının edebiyat olup olmadığını tartışıyoruz… Ama sonuçta bu kitapların da çokça seveni, okuyanı var… Bunu gözardı edebilir miyiz, “edebiyat değil” diyerek geçebilir miyiz?
Niye böyle oldu? Ve yeni tür yazın ve bu ekonomik