Papatyalar Konuşabilseydi eğer onlar derdi ki Sahte sevginiz için koparmayın yaprakları mı"
Meğer ne çok yanarmış canı insanın baktığı yerde göremeyince görmek istediğini..
Kaybettim.
İçimdeki çocuğun mutluluğunu bile kaybettim.
"Ben bugün bitiğim,arkadaşlar!
"Murathan," diye mırıldanarak son taktiğimi devreye soktum.Bakışlarıma en melül şekli verdim."Lütfen," dedim en ponçik halimle.
"Acı bana noğlar,lütfen..." Öylece baktı.Ben ise bakışlarımı ve kaşlarımı daha çok Küçük Emrah ifadesine soktum.Küçükken buna asla dayanamazdı.Ne olur, az da olsa benim hatırladığım Kepçük ol be adam.Ponçik bir yüreğin vardı senin.Ne oldu sana zalim adam?
"Noğlar diyorum bak," diye devam ettim.Gözlerimi kırpıştırdım."Noğlar..."
Yine ifadesizce baktı.Sonra gözlerini kapatıp kafasını yana çevirdi.
"Sus," diye mırıldandı gözleri kapalıyken.
Susamam,oğlum.Susarsam şerefsizim."Yemin ederim,bir daha yapmayacağım.Söz.Bak bu yaşımda noğlar diyerek rica ediyorum." Çaresizce çırpındım."İndir beni buradan,kusacağım yoksa." Ciddi manada midem bulanmaya başlamıştı.Dudaklarımı ve sesimi titrettim."Noğlar..."
"Sikeyim," diye homurdandı ağzının içinde."Gerçekten başıma belasın,Gökçen." Bana bakmadan ilerleyip müthiş bir atiklikle masanın üstüne çıktı."Hem de her yaşta."
Sayfa 188
