Donatello, heykeli, orta Çağ’dan beri hizmetkarı olduğu mimarlık’tan kurtardı ve bağımsız bir form haline getirdi. Heykel artık mekanın üç boyutu içinde bir form olarak algılanıyordu ve hangi açıdan bakılsa bir değer taşıyordu. Portre - Büstü yaratmış olan Donatello, insan yaşamının dramına ilişkin düşünce ve duyguları yüzünden azap çeken bir ruha sahipti ve Michelangelo’nun doğrudan doğruya öncüsüydü.
Sayfa 255Kitabı okuyor
Dorian Gray'in Portresi
"Hislerin yönlendirmesiyle çizilen her portre aslında ressamın portresidir, poz veren kişinin değil. Model yalnızca bir vesile, tesadüfî bir araçtır. Ressamın rengârenk tuval üzerinde gözler önüne serdiği kişi, modelden daha ziyade kendisidir. Bu resmi sergilemekten kaçınmamın nedeni, onda kendi ruhumun sırrını açığa çıkarmış olmamdır.”
Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
Ben yaşlanıp çirkin ve iğrenç birşey olacağım. Oysa bu portre hep genç kalacak. Yaşı şu haziran gününde sabitlenecek, bir gün bile yaşlanmayacak... Keşke tam tersi olabilseydi! Ben hep genç kalsaydım da şu resim yaşlansaydı. Bunun için nelerimi vermezdim. Varımı yoğumu verirdim. Ruhumu bile satardım!..
Sayfa 30Kitabı okuyor
Ün, onu hak etmeyip de çalana zevk veremez, o ancak onu hak eden de sürekli bir etki uyandırır.
Sayfa 58Kitabı okudu
Odamda, yatağımın başucundaki duvarda iki portre asılıydı. Kendi çizdiğim Beethoven ve Mozart.
Beethoven beni heyecanlandırıyor ve harekete geçiriyordu. Mozart ise beni büyülüyordu. Onun doğumundan önce ölen talihsizleri düşünüyorum da onun müziğini duymadan ölüp gittiler.
Sayfa 28Kitabı okudu
Duygulanarak çizilen her portre, modelin değil, sanatçının portresidir.
- Oscar Wilde -
İçine duygu katılmış her portre sanatçının portresidir aslında; modelin değil.Model yalnızca bir vesile, bir rastlantıdır.
Sayfa 8Kitabı okuyor
Bir Delinin Anı Defteri - Palto - Burun - Petersburg Öyküleri ve FaytonNikolay Gogol · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 201955,3bin okunma
Fikret Otyam röportajından
“Ben, bütün yüzlerdeki acıyı ve dehşeti olduğu gibi veririm. Benim resim anlayışım oydu. Bir Ankara sergimde, iç hastalıkları profesörü bir hanım dostum var, benden hep resim alır. Sergimize geldi. Ve her sergiden muhakkak ufak ya da büyük bir portre alır. O gün sergiye geldiğinde almadı. Cumhuriyet Gazetesi’nde yazıyorum o zamanlar. Bana ‘Sen, bugün kendi gazeteni okudun mu?’ diye sordu. ‘Okudum’ dedim. O günkü Cumhuriyetin manşeti, ‘Bugün 19 Ölü’. Gençler vuruşmuş, 19 genç hayatını kaybetmiş. ‘Yaaa. Ben, bu gençlere onların acılarına yanarken, düşünebiliyor musun 19 genç can gitmiş, bir de para vereceğim, bu acı suratları alacağım, bu acıları duvarıma asacağım. Ne hakkın var buna’ dedi. Onun bu söyledikleri beni çok düşündürdü. Ve ben kadınlarımı güzelleştirdim. Ama o yüzdeki hüznü getirdim, gözlerine koydum. Hala o minval üzerinden devam ediyorum.”
içine duygu katılmış her portre sanatçının portresidir aslında; modelin değil.
Sayfa 8Kitabı okuyor
