"Sınırlarını kesin olarak belirlediğin bir dünyada, bana sorarsan, belirsiz bir biçimde yaşadın ve öldün."
Sayfa 177
"Evet, her an onun gözlerini düşünerek yaşadım, şimdi acaba ne der diye düşündüm. ...
Şimdi onu nasıl inandırabilirim bütün bu süreyi onunla birlikte yaşadığıma? Onu unutmuş gibi yaşarken onu düşündüğüme?"
Sayfa 32
Reader Follow Recommendations
"Birlikte hiç resim çektirmemiştik. Bir sürü şey gibi bunu da yapamadık nedense; bir türlü olmadı. Bir koşuşma, durmadan bir şeylerle uğraşma... Neden koşuyorduk, acelemiz neydi?"
Sayfa 33
"Heyecanlarımı hep gelecekteki günler için saklamıştım; babam öldüğü zaman yeteri kadar üzülememiştim, mezarının başında küçük ayrıntılara takılmıştım. Bir ağacı, kuşu filan seyrederken değil, düşünürken sevmiştim. ...
Babam öldükten iki yıl sonra bir akşam üzeri, biraz üzülür gibi olmuştum."
Sayfa 66
Neden?
"Benimle neden uğraşıyorsunuz? Benden ne istiyorsunuz? Neden her şeyi, tam istemediğim sırada veriyorsunuz bana? Neden bu kadar bekletiyorsunuz? Neden bir şeyi elde etmenin anlamı kalmayıncaya kadar, onu vermemekte inat ediyorsunuz?"
Sayfa 95
"Beni anlamıyorlardı. Zararı yok. Zaten beni, daha kimler anlamadı."
Sayfa 73
"Acaba iyi bir şey olacak mı? Hayır, dedim kendime. İyi şeyler birdenbire olur; bu kadar bekletmez insanı. Sürüncemede kalan heyecanlardan ancak kötü şeyler çıkar. Ya da hiçbir şey çıkmaz."
Sayfa 42
".., sen bir yerde var olursan yaşayabilirim ancak demiştim. Nasıl olursan ol, var olduğunu bilmek bana yeter demiştim."
Sayfa 31
"İnsan bir günde varamıyor bir yere, ne yapalım?"
Sayfa 29
O zamanlar çok daha hassastım; ... ( ) içten en küçük bir dil yarası, bir iğneli söz, ya da en küçük sevimsiz ve saçma bir olay, saatler boyunca düşüncelerimi işgal ediyordu ve ben kendi kendimi yiyip bitiriyordum.
"Artık ne arzum kaldı, ne de kinim. İçimdeki insanı yitirdim."