Aslında bu kitabı okumak gibi bir niyetim yoktu. Ama şu sıralar okuduğum kitabım arkadaşımda kalınca ve evde okuyacak başka kitap bulamayınca biraz mecburiyete dönüştü bu iş. Aslında çok kez yarım bırakmayı düşündüm. Ama bir şekilde bitti işte.
Doğrusu bu kitabı 8. sınıfta falan okusaydım muhtemelen beğenirdim. Zira ergenliğimi o zaman yaşadım ve Facebook'ta kitaptaki aforizmalardan bol bol paylaşabilirdim. Zaten kitaptaki aforizlamarı çıkarın geriye neyi kalır ki?
Bir gün bir yazı okumuştum ve çok haklı bulmuştum:
Bir yazar aktarıyordu, " Önceleri bir kitap okumuştum, altını çizdiğim bir çok güzel sözü vardı ve çok beğenmiştim. Sonraları da bir kitap okudum, altını çizebileceğim bir sözü yoktu ama onu da çok beğenmiştim." Yazmanının sırrını anladığını ve yazarken bu ölçüye dikkat ettiğini söylüyordu. Uzun zaman oldu bu yazıyı okuyalı. Cümlelerini pekâlâ hatırlamıyor olsam da söylemek istediği şey hafızamda epey bir yer edindi.
Umarım haddimi aşacak kadar bir eleştiri yapmamışımdır. Zira şu sözü pek haklı bulurum:
En kötü kitabı yazan bile, kitap yasaklayandan daha saygılı ve daha az zararlıdır insanlığa.
Sabahattin Eyüboğlu
