Ama şimdi bile, hatta özellikle şimdi, Eyüp’ün acı, hüzünlü sözleri içime dokunuyordu. “İnsanı kadın doğurur, günleri sayılı ve sıkıntı doludur. Çiçek gibi açıp solar, gölge gibi gelip geçer…”
“Çünkü o kadar öfkeleniyorum ki… o kadar öfkeleniyorum ki öfkemi ağzımda tadabiliyorum. Bunu tek çıkarabileceğim kişi de sensin - canım yanmadan canını yakabileceğim tek kişisin.”