Birçoğumuzun zamanı veya kendimizi dondurup bir süreliğine yaşamamak, her şey yolunda olduğunda kendimizi yaşatmak isteriz. Ben bunu çok fazla hayal ediyordum. Bu kitapta da buna değinmiş yazarımız. Daha ilk sayfadan itibaren yoğun bir film tadı aldım. Sanki kitap okumuyordum, film izliyordum. Betimlemeler, anlatımlar, karakterlerin kendi aralarında konuşmaları öyle gerçekçi ve yalın bir dille anlatılmış ki üçüncü bir göz olarak her birini yukarıdan izlediğimi her sayfasında fark ettim. Hiç sıkılmadım, acaba ne zaman bitecek diye bakmadım.
Kitapta dünyadaki herkesin bir zaman sandığına hapsolduğu anlatılıyor. Bu zaman sandığına girdikleri an hiçbir şey düşünmüyorlar, hiçbir yaşama belirtisi göstermiyorlar ama yüzyıllar sonra bile o sandık açıldığında sanki 1 saniye kapalı kalmış gibi geliyor. Ama birkaç çocuk ve yetişkin bir kadın bu zaman sandığına girmeyip dünyayı kurtarmayı amaçlıyorlar. Çünkü böyle devam ederse kimse sandıktan çıkmayacak ve dünyanın ebedi bir sonu gelecek. Dünyayı kurtarmak için ise kahramanımız Grace bir hikâye anlatmaya başlıyor, zaman sandığının varoluş hikâyesini…
