Ertesi gün, şiir! Şiir yaz ona, tatlı kadanslarla yüreğini aç; nasıl yazılacağını bilmiyordum ama. Canım cicimden öteye gitmiyordu şiir bende, berbat kafiyeler, ahmaklık derecesinde bir duygusallık. Tanrım, yazar müsveddesinden başka bir şey değildim; küçük bir dörtlük bile yazamıyordum, hiçbir işe yaramıyordum şu hayatta. Pencerenin önünde durup ellerimi göğe açtım; beş para etmezdim, ucuz bir taklit; ne yazar ne da aşık; ne balık ne de kuş.