Reallığa çox aşiq biriyəm deyirdim.Ta ki reallıq öz idealıma müharibə elan etdikdən sonra verdiyi yorğunluğu üstümdən atmağa çalışana qədər.Qayaya çırpılma məsələsi kimi anlayın.O çırpılma o qədər güclü oldu ki hələdə gicəllənmə davam edir.Qayada deyil problem.Qayanı nəzərə almamaqda yatırdı səhvim.
Artıq rellığı sevirəm deyən insan heç vaxt səmimi gəlməz mənə.Reallığı sevsəydik insan olaraq xəyal deyə bir şeyə ehtiyac duymazdıq.O misilsiz acı həqiqəti,bir çox şeyin sənin istək və arzuların deyildə necə olmalıdırsa elə olması,yaşayıbda son verə bilməmək,var olmağın sadəcə insanlar arasında həyat adlandırılan bir axmaqlıqdan ibarət olduğunu və bir çox bu kimi möhvumatı yaşamısansa artıq sadəcə filimin bitməyini gözləyən birisən təəssüf ki.Yenədə ümidini itirmə onsuz sırf belə var olsaydı insan bir çoxu yaşamaq istəməzdi...
-Əşşşii sən canı yaxşıda qanımızı qaraltma))
Okur Takip Önerileri
Offf dayana bilmirəm yazacam həqiqəti.Bura sadəcə özümü və düşüncələrimi gizlətdiyim yerdir.
Həqiqətən gəl etiraf edək,bir yerlərdə,beynimizin əl çatmayan bir yerlərində bizi hamıdan fərqli istək,arzu,düşüncə yatır.Onlar görən nə zaman reallaşmağı düşünür? Baaaax bu çox maraqlıdı.Bəlkədə cəmiyyət və uşaqlıqdan sahib olduğumuz əxlaq normaları buna icazə vermir və vermiyəcək,istəmiyəcək,irgənəcək və onlar bizim bədənimizlə bir yerdə əbədi olaraq öləcək...
Bəzən elə duyğu və hislər arasında cərəyan edirəm ki, bu yaşantıları sətirə belə yığmaq olmur çuğlaşır və də ətrafdakı hadisələrə qarşı qeydsiz qalıram.
Hər fikiri,hər düşüncəmi söyləyə bilmirəm,sanki düşüncələr özüm ətrafda tikanlı məftil 1mm belə tərpəndikdə yaralıyır məni.Günün sonunda sadəcə beynimdə ideal bildiyim həyatın külləri qalır və ətrafda gic-gic danışır--"Həyatınızı yaşayın" ,"Pozitiv olmağa çalışın" bla bla bla.Bir insanın düşüncəsinin alt təbəqələrinə nüfz etmədən necə yaşayırıq hələdə maraqlıdı hahahahhaaaa ağhhhh nəysə bugündə belə getdi,nəysə boş ver.