"Buna da şükür" diyen kederli bir insan içindeki acıyla, yoksullukla, kıtlıkla "Şükrederim" derken aslında boyun eğmektedir. Çaresizlik içinde olduğunu kabul edip, kaderine razı olduğunu, daha kötüsünün başına gelebileceğinden korktuğunu ve daha kötüsünü yaşamamak için mutsuzluğa bile razı geldiğini, buna da "tamam" demekte olduğunu ifade etmektedir. Sabah akşam "Buna da şükür, çok şükür" dese bile evrene yaydığı çaresizlik ve korku frekansı ona tabii ki içinde korkuyla yaşamaya devam edeceği çaresizliklerle dolu bir yaşam inşa etmeye devam edecek.