Kimse müteşekkir değil sana,
ancak sen şükran duyuyorsun herkese,
senden bir şey alan herkese:
bu huyundan bilirim seni,
sen, ey Karûn,
sen, ey zenginlerin en f a k i r i !
Kurban ediyorsun kendini, ı s t ı r a p veriyor sana zenginliğin—,
vazgeçiyorsun kendinden,
bağışlamıyorsun kendini, sevmiyorsun kendini:
o büyük ıstırap zorluyor seni her daim,
h ı n c a h ı n ç dolu zahiri ambarın,
h ı n c a h ı n ç dolu yüreğin
lâkin kimse müteşekkir değil sana...
F a k i r l e ş m e k zorundasın,
bilge cahil!
sevilmeyi arzuluyorsan.
Kişi yalnızca acı çekenleri sever,
kişi, yalnızca aç olanları sever:
i l k i n k e n d i n i h e d i y e e t, ey Zerdüşt
— Ben senin hakikatinim..
