İnsan olmak
İnsanlarla güvensiz ilişkiler kurup onları adeta bir düşman, sosyal ilişkileri de bir savaş meydanı olarak görmenin kaynağına dair kuvvetli işaretler sunan bir bölümdü. Yine çocukluk ve yine orada temeli atılan yaşam bilinci. Bakım verenin; yaşadığımız duygulara, davranışlarımıza olaylara ve bize karşı tepkileriyle şekillendirdiğimiz kimlik ve kendimize dair algımız. Uslu çocuk olmamız için sıkıca işletilen katı disiplin süreçlerine maruz kalmanın kendimizi ve diğer insanları görme biçimimizi etkileme seviyesi. Böylesi tespitleri okumak ister istemez ebeveyn olmak ve bir çocuk sorumluluğu almak noktasında insanı korkutuyor. İnsanları ebeveynlerimizin gözünden gördüğümüz ve onların filtrelerini kopyala yapıştır yaptığımız için kendini tanıma ve insanlarla olan ilişkileri sağlıklı bir zemine getirmenin geciktirilemeyecek bir vazife olduğu da netleşmiş oluyor. Rabbim yardımcımız olsun.
