Karamazov Kardeşler, Dostoyevski'nin tüm yaşanmışlıklarını ve bilgi birikimini yansıttığı eseri, hatta başyapıtı.
Oluşturduğu kahramanların neredeyse hepsinde ailesinden, düşünce biçiminden ve en önemlisi de kendisinden izler var. Dmitri, sürgünde sona eren romantik devri; İvan, sosyalizm uğruna imanını kaybettiği yılları; Aleksey, dine geri döndüğü yılları; Smerdyakov ise sara nöbetleri geçirdiği acılı dönemi yansıtır. Ve Fyodor Dostoyevski'ye göre babası; cimriliği, yalancılığı ve alkole olan düşkünlüğünden dolayı bu dünyada yaşamamış olması gereken insanlardan biridir. Bu özellikleri yansıtan bir baba figürü olarak da Fyodor Pavloviç tiplemesini görüyoruz.
Bu eser yalnızca bir olaylar silsilesi değil, aynı zamanda bir düşünce yumağıdır. Dini sorgulamalar, felsefi fikirler ve psikanaliz içeren soyut kavramların sözcüklere aktarıldığı bir şaheserdir.
Kitabın bitmesinden bir süre sonra Dostoyevski'nin sesini ve karakterlerini özlediğimi fark ettim. Kitap bitti fakat Karamazovlar zihnimde dolaşmaya devam ediyor.