Unuttugumu sanmıştım senı. Bunca zaman unutmak için o kadar cabaladım kı, saçma sapan ınsanları hayatıma aldım belki unutturur diye. Yeni seylerle uğraşmaya basladım. Hiç biri unutmama yetmedi. Unuttuğumu sanarken daha çok bağlanmışım sanırım. Her şey geçti,tam unuttum artık düşünmüyorum senı derken bir anda hiç beklemediğim şekilde karsıma
Eşi benzeri olmayacak bir hayaldin göğsümde.
Öylece kaldın kalbimin en güzel köşesinde.
Bir ihtimal diyorum hep bir ihtimal, bir mucize.
Gerçek olmayacak bir hayali büyütüyorum içimde.
Sabır diyorum her nefesimde ve her daim seni emanet ediyorum Rabbime...
111. Buna karşılık onlar, “Ey Nûh!” dediler, “İçimizdeki en yoksul, gariban ve aşağılık kimseler sana uymuşken, hiç sana iman eder miyiz? Eğer bu din güzel bir şey olsaydı, herkesten önce bizim gibi akıllı, zengin ve yetenekli insanların ona inanması gerekmez miydi? Fakat görüyoruz ki, hep fakir ve zayıf insanlar senin peşine takılmış. Önce onları yanından kov, belki o zaman sana inanırız.”
112. Nûh, “O sözünü ettiğiniz insanların geçmişte neler yaptıklarını ben bilemem.” dedi.
113. “Onları yargılamak, ancak Rabb’ime düşer; eğer insaf ve akılla düşünecek olursanız, bunu bilirsiniz.”
114. “Dolayısıyla ben, sizi rahatsız ediyorlar ve kendilerini beğenmiyorsunuz diye inananları yanımdan kovacak değilim.”
Hep kötü olaylara denk geliyordum. Bu sefer içimi pır pır yapan bir mutluluğum oldu Rabbime hamd olsun. Bı arkadaşım ne zamandır feraceye girmek istiyormuştu bir türlü cesaret edememiş nefsini kıramamış.. Bugün feracesi ile geldi. Rabbim bizleri hep iyiliğe vesile kılsın.🌼
Tarif edilemez bir mutluluk ..