Selamûnaleyküm, Filistin'den bir kardeşimiz ile görüştük; Gazze yoğun bir bombardıman altında, Gazze'yi yok etmek istiyorlar, bu zamana kadar yaşanan en büyük saldırı yaşanıyormuş, ihlas sûresi okumamızı istedi.
İhlas sûresini bilmeyenler için;
قُلْ هُوَ اللّٰهُ اَحَدٌۚ ﴿١﴾ اَللّٰهُ الصَّمَدُۚ ﴿٢﴾ لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْۙ ﴿٣﴾ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً اَحَدٌ ﴿٤
1- Gul huvallâhu ehad.
2- Allâhu’s-samed.
3- Lem yelid ve lem yûled.
4- Ve lem yekun lehû kufuven ahad.
-Rahmân ve Rahîm olan Allah’ın adıyla.
1- De ki: O Allah birdir.
2- Allah samed (her şey O’na muhtaç, O kimseye muhtaç değil)’dir.
3- O doğurmamıştır ve doğurulmamıştır.
4- Ve hiçbir şey O’nun dengi değildir.
Kimin duâsı kabul olunur bilinmez kardeşlerim.
Okunmasına vesile olabilirsiniz.
Lütfen sizde okuyun.
Sayı verin lütfen!
Çok yoruldun.
Bazı şeyler yolunda gitmiyor değil mi?
Alıp başını çok uzaklara gitmek istiyorsun. Peki bu halinden Rabbinin haberi olduğunu hatırladın mi? Madem yapan bilir, bilen konuşsun: Şimdi sadece küçük bi adım atmalısın. Önce O'nun ismiyle başla.
Kaçmak istiyorsun herkesten. Belki hayatın karmaşasından, insanlardan, yaşanmışlıklardan... Sadece biraz uzaklaşmak... Bunun en kolay yolu olarak da uykuyu seçiyorsun. Peki uyumak çözüm mü sence?
Ya da bir şeylerden kaçmaya çalışmak mı demeliyim? Hoş, ne yapacağını da bilmiyorsun...
Elbette seni de, bu üzerindeki hali yaratan da Allah.
"Kalpler ancak Allah'ı anmakla huzur bulur. "
Sonra at şu yorganı üstünden ve ne yapman gerekiyor onu düşün. Hepsini sırala.
Yarım bıraktığın ne varsa bir yerden başla. "Rahman ve Rahim olan Allah'ın adıyla" başla.
Yatağına çekilmek yerine Hira'na çekil sen de. İşte o zaman her şey yoluna girecek.
Rahmân ve Rahîm olan Allah'n adıyla
"Allah' tan bağışlama dile. Şüpehesiz Allah, çok bağışlayandır, çok merhamet edendir."
Nisâ suresi - 106. Ayet
"Ölmüşüz ama işte dirilmekteyiz."
(Edebiyat Yazıları 2, Sezai Karakoç, s.71)
Ölmüşüz ama işte dirilmekteyiz. Dirilmenin fecrinde, diriliş erleriyle, diriliş meşalesini dirilerin saygı duruşuyla dirilik mefhumuna muştular vaziyetteyiz. Ölmüşüz, ama işte dirilmekteyiz. Ölümle dirilmekteyiz, ölerek, ölümü öldürecek olanın teminatıyla kutlu mefkureye dirilmekteyiz.
Diriliş sancağı diyordu Merhum Üstadım. O sancak, asırlardır ilim ipliğiyle, fikir düğümüyle, his çilesiyle, iki şefkat kolunun esaslı yumağında dokunmuştur. Tezgaha çıkmaktan münezzeh, çarşıya düşmekten muaf, çığırtkan dilinde rüsvay olmaktan müstağni.
Fısıltı fısıltı, ince ince ve sırlı bir seslenişle yükseldi o sancak Üstadımın ellerinde.
"Ölüyoruz ama işte dirilmekteyiz."
Ölüm bir şeyleri işaret ediyor. Ölen bir şeyi işaret ediyor. İşte şimdi, üstadımın kabrine çakılacak her perde, İsrafil'in kanadıyla aleme inen bir çığlık hışmı gibi uyandıracak bir şeyleri.
Artık kısık sesler kısık kalmayacak. Esirgeyen ve bağışlayan Rahman ve Rahim Olan'ın adıyla, başımızı esirgemeyecek, gür sesleri tiz seslere bağışlayamayağız.
Yıllarca omzunda taşıdığı ulvi vazifesi sığmayacak kabrine. Diriliş muştusu onunla defnolmayacak. Çünkü "ben" varım.
"Ölmüşüz, ama işte dirilmekteyiz."
Düşüyorsa yaprak dalından, elbet çiçeğe durmak içindir. Öldün, ölümün doğumlar doğuracak.
İnna Lillahi ve İnna İleyhi Raciun.