Ahmet Arif ile tanışmam 2006'da şu dizelerle oldu :
"Yokluğun, cehennemin öbür adıdır
Üşüyorum, kapama gözlerini..."
Bu dizelerin üstüne hâlâ şiir tanımam.
Zaten Ahmet Arif de ilk ve tek şiir kitabıyla (Hasretinden Prangalar Eskittim) adını edebiyatımıza kazımış bir şair, onun gibi şair çok az gelir dünyaya.
▪Bu mektupları kitaplaştırma fikri, 2013'te ortaya çıkmış. Maalesef Leyla Erbil kitabın çıktığını görememiş. Bu mektupların cevapları ne Ahmet Arif'te ne ailesinde mevcut, orası da muamma.
▪Bu mektupların bize anlattığı şu, "Kavuşamazsın, adı AŞK olur."
Bambaşka iki dünyaya ait iki söz ustası. Evlenseler boşanacakları da kesin bence, ama aşk işte, naparsın, hesap kitap dinlemez. Ahmet Arif bütün bıçkınlığına ve egosuna rağmen, bu aşkın esiri olmuş işte...
▪Pek çok cümle içimi sızlattı. Duyguların yoğunluğundan mıdır, imkansız aşktan mıdır, yüreğim cidden sıkıştı bazı yerleri okurken. Gerçek olamayacak kadar güzel, masalsı bir aşk Ahmet Arif'inki. Delice bir sevda, deli bir tutku. Aşkına karşılık beklemeyi de kesmiş artık, tek istediği irtibatı koparmamak, bu kâfi ona. "Aşkta gurur olmaz" ı yaşıyor. Hatta Leyla Erbil, onunla tanıştıktan sonra başka bir adamla 2. evliliğini yaptığı hâlde...
●"Onca sevgiye rağmen, kalbi filizlenmemişse, toprağı sen değilsindir." demiş Cahit Zarifoğlu. Ne gelir elden, vardır elbet Leyla Erbil'in de bir bildiği diye düşünmeden edemiyorum.
●Ahmet Arif 1991'de, Leyla Erbil 2013'te hayata veda etmiş. Allah rahmet eylesin bu şiirleri ve mektupları yazana da yazdırana da...
Aşk olsun diyelim!
Bol kitaplı günler...
