Bu da neydi böyle? Daha kötülerini görüp, onlardan daha kötü durumda olmadığı için mutlu olması mı gerekiyordu insanın? Bu nasıl bir acınası durum, nasıl bir kahrolası gerçekti. Birileri aç yatıyordu belki; üşüyordu, çok üşüyordu belki de… Kendisi o acınası durumda olmadığı için insanın mutlu olmasına, dışarıdan bir gözle bakıldığında ne denebilirdi?