... şafağı sökmekte olan cesur yeni dünyayı çoktan düşünmeye başlamışlardı. Her şeyin farklı olabileceği bir dünya. Bugün dost olanların yarın dost olmayacağı bir dünya. Bugün tehlikeli olan insanların yarın zararsız olacakları bir dünya. Farklı bir dünya.
Herkes hayatında yeni bölümlere geçerken ben hala önsözdeydim ve hikayemin anlatılmasını bekliyordum.
Dilimi kaplayan acılığı yutmaya çalıştım. Bir şeyleri değiştirmeye başlamazsam sonsuza kadar taslak olarak kalacaktım. Kelimelerim sayfaya dökülmeden yitip gidecekti. Bir şeyler başarabilmiş biri değil, bir şeyler başarma potansiyeli olan biri olarak hayata veda edecektim.
Şairler dolunayı severler, hakkında binlerce şiir yazılmıştır, oysa Veronika en çok yeni ayı severdi, çünkü daha gelişecek, büyüyecek, kendi yüzeyini tümüyle ışığa boğacak zamanı olurdu, kaçınılmaz yok oluşundan önce.
Okur Takip Önerileri
"... Tanıştığımızda sana ilk sorduğum soruyu hatırlıyor musun?"
"Evet, deliliği bilip bilmediğimi sormuştun."
"Çok doğru. Bu kez sana öykü anlatmayacağım. Deli olmak düşüncelerini iletmekten aciz olmak demek. Sanki yabancı bir ülkedesin, çevrede olup biten her şeyi görüyor, anlıyorsun, ama istediğini anlatmaktan dolayısıyla da yardım bulmaktan umutsuzsun, çünkü orada konuşulan dili bilmiyor anlamıyorsun."
"Hepimiz hissetmişizdir bunu."
"Hepimiz şu ya da bu biçimde deliyiz zaten."
... yaklaşan ölümle flört ederek, insanların yaşam adını verdikleri şeyle -hiçbir duygusallığa yer vermeden- vedasını tamamlamayı bekledi.