Derler ki, müzik güzelse, verdiği tat bütün duygulara ayak uydurur. Mutlu insan, melodilerde mutluluğu, hüzünlü insan hüzünü bulur; İvan Andreyeviç’in kulakları ise yalnızca fırtınaların uğultularını duyuyordu. Bu eziyet yetmiyormuş gibi, önünde ardında, yanında yöresinde öyle ürkütücü çığlıklar kopuyordu ki, İvan Andreyeviç’in yüreği parçalanıyordu. Sonunda perde bitti. Ama perde kapandığı anda kahramanımızın başına gelen olayı hiçbir kalem tasvir edemez.
Sayfa 86
Sizi öyle severdim, öyle severdim ki, siz onu sevseniz, o tanımadığım adamı sevmeye devam etseniz bile aşkımın ağırlığını hissetmezdiniz. Tek hissedeceğiniz, her an tek duyacağınız, yanı başınızda çarpan mutlu mesut bir kalp, sizin için yanıp tutuşan bir kalp olurdu… Ah Nastyenka
Sayfa 54
Reader Follow Recommendations
Tüm sabah kendimi tasasız ve neşeli hissettim. Fakat şimdi yine düşüncelerim karardı ve hüzünlendim, kalbim bir kez daha kasvete gömüldü. Ah, ben ileride ne olacağım? Kaderim beni nereye götürecek? Geleceğin bu denli belirsiz olması, ne olacağını bilmemek beni derinden üzüyor. Hatta sadece geçmişe dönüp bakmak bile korkunç bir şey; çünkü mazim, düşününce bile kalbimi paramparça etmeye yetecek kadar acı ve keder dolu. Evet, hayatımı enkaza çeviren kötü insanlar yüzünden sanki acı içinde yüz yıl yaşamışım gibi hissediyorum.
Sayfa 14
