Raskolnikov'un, "Ben aslında o gün Kocakarı'yı değil, kendimi öldürdüm." dediği gibi, ben aslında o gün seni değil; kendimi kaybettim, yıllardır arıyorum. Nerede şimdi o neşe pınarı, gülüşünde güller açan adam? Bu yüzdendir, hemen her gün, beni bir ekmek kırıntısı gibi öpüp yol kenarına bıraktığın Cam Müzesi'nin önüne gidişim.
ah sen yoksun
öyle yoksun
uzun yoksun
hangi karanlıktan geçsem
dilimde ıslık oluyorsun...
M.Binboğa
EFELYA-3
(Dosya roman)
Raskolnikov kendine fısıldıyor, "Tanrı yoksa her şey mubahtır. Hiçbir şeyden sorumlu değilim. Ama her şeyden sorumluyum da bu durumda. Şu tefeci koca karıyı ortadan kaldırsam, paraları cebe atsam. Tanrı yoksa kim ne diyebilir? Kendi dünyamı kurmak zorundayım." Balta iniyor. Tefeci kadınla özdeşim kurduğumuz tek satır yok. Bir de arada gümbürtüye giden masum Lizaveta var. Hadi tefeci kadını kötü kalpli diye unuttuk. En ücra karakterlerine bile ruhsal derinlik katan Dostoyevski, Lizaveta'yı niye derinleştirmiyor? Bu iyi kalpli kıza niye replikli figüran gibi davranıyor? Raskolnikov, Sonya'ya suçunu itiraf ettiğinde anlıyoruz niye öyle yaptığını. Çünkü Sonya cinayet itirafını duyunca, "Sen o insanlara ne yaptın böyle?" demiyor. "Sen kendine ne yaptın böyle?" diyor. Raskolnikov ne yaptıysa kendine yapmıştır. Kurduğu dünyanın azabını çekmektedir. Bu vurguyu arttırmak için Lizaveta'nın acısı görünmez romanda. Lizaveta 'nın ölümü hukukun konusudur, Dostoyevski ise bize daha yüksek bir hukuktan bahseder. Suçun cezasından kaçabilirsin, ama vicdanın azabından kaçamazsın diyen bir hukuktan.
PdfKitabı okudu
"Senin onursuzluğunu ve günahlarını düşünmüyordum bunu söylerken. Çektiğin büyük acılar söyletti bunu bana. Büyük bir günahkar olman konusuna gelince, evet, büyük bir günahkarsın. -Coşkuyla sürdürdü sözlerini.- Senin en büyük günahın kendini boş yere öldürmen, kendini harcamandır Böyle korkunç bir şey olamaz! Hem nefret ettiğin böyle bir
Sayfa 402 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Birden, hızla eğildi, yere kapanarak kızın ayaklarını öpmeye başladı. Sonya bir deliden kaçar gibi, korkuyla ondan uzaklaştı, geri çekildi. Gerçekten de delirmiş gibi bakıyordu Raskolnikov.
- Ne yapıyorsunuz? -diye mırıldandı. Sonya, yüzü bem- beyazdı, yüreği sıkışıyordu.
- Ne yapıyorsunuz böyle? Benim gibi birinin önünde!..
Raskolnikov hemen kalktı, pencereye doğru yürüdü, yabanıl bir sesle:
- Ben senin önünde değil, insanlığın çektiği acıların önünde eğildim, -dedi.
Sayfa 401 - Kültür Yayınları
Raskolnikov birden:
-Herhalde Poleçka'nın da olacağı bu! -dedi.
-Hayır! Hayır! Olamaz! -diye haykırdı. Sonra sanki bir yerine bıçak saplamışlardı, öyle umutsuz bir çığlık atmıştı. -Tanrı... Tanrı böyle korkunç bir şeye izin veremez!...
-Başkaları için veriyor ama...
Sonya kendinden geçmiş gibiydi:
-Hayır! Hayır! Tanrı onu korur! -diye
Sayfa 400
Birden hızla eğildi, yere kapanarak kızın ayaklarını öpmeye başladı. Sonya bir deliden kaçar gibi, korkuyla ondan uzaklaştı, geri çekildi. Gerçekten de delirmiş gibi bakıyordu Raskolnikov.
...
-Ne yapıyorsunuz böyle? Benim gibi birinin önünde!...
-Ben senin önünde değil, insanlığın çektiği acıların önünde eğildim, - dedi.
Sayfa 401Kitabı okudu
CELLAT HAVASI
Burjuva ihtilalinden sonra Mösyö Giyotin yüz elli yıldır Parisli bir avukat
Ve gözleri yaşarır sabahları Okuduğu intiharlara
Sinyor Kurşun. İspanya. Asılıp gidebilir bakışlarınız
İş bankası yayınlarıKitabı okudu
