Birini tanımanız için o kişiyle yıllarımızı geçirmenize gerek yoktu. Tek bir an, yaşanmamış tüm anılara eş değer olup aidiyet hissini doyurur ve sanki yıllardır tanıyormuş gibi hissettirirdi.
Güven, ince bir buzun üzerinde çıplak ayakla yürümek gibiydi. Hissettiğiniz soğuğa rağmen tedirgin adımlarla devam ederdiniz. Islaklık sizi rahatsız ederken tek amacınız düşmemektir. Çünkü bilirsiniz düştüğünüzde ya siz ya da o buz kırılacaktır.