Bu dünyada her şey ne bayağı, ne beyhude, ne kirliydi!…Bu dünyada güzellik bir hayal, sezgi bir efsane, asalet ve zarafet, insanın üstünde hafif bir cilaydı.
“Hayır, bunların hiçbiri değil, fakat sevmek, daima sevmek!” diyordu. “Sonuna kadar, her şeye rağmen,ezalar,cezalar,hummalar ve gözyaşları içinde ve hastalıklar ve ölümler önünde daima sevmek.”
Benim için artık bir tek sen varsın,-diye ekledi Raskolnikov.-Birlikte gidelim.Bunu söylemek için geldim sana.İkimiz de lanetlenmişiz.Birlikte gidelim.