Emrullah hoca da öldü...
Hoca köyün kendisiydi... Ramazan'ı, bayramı, ölümü, doğumu, nişanı, düğünü, kavgası, barışı, sünneti, harmanı, hasatı, yolu yolağı idi..
Köyün düşünen aklı, çalışan kolu, gülen yüzüydü...
Eh, köy gitti, o da gitti.
Mekanı cennet olsun...