Sakarya Savaşı’nın başında yirmi beş bin tüfek ve insan var idiyse de, bunlardan on altı bin kişiyi kaybetmiştik. Halbuki, savaşın sonunda kuvvetimiz kırk bine çıkmıştı. Erkân-ı Harbiye’nin başında olan Fevzi Paşa da, ordunun zaferini, insan ve mühimmat bakımından Refet Paşa’ya borçlu olduğumuzu söylerdi. Fakat, Refet Paşa’nın kendisi, bütün bu zaferin köylü kadınların marifeti olduğunu, yayan yürüyerek orduya yardım ettiklerini söylerdi.
Refet Angın, Atatürk'ün kendisine
"Son nefesini verene kadar çalış. İnsanları yetiştirmekten ve Cumhuriyet için çalışmaktan hiç bıkma. Yorulmak yok. Yorulduğun zaman beni hatırla" sözünü hayat ilkesi edinmiş, bunu ömrünün sonuna kadar öğrencilerine aşılamış bir Cumhuriyet abidesidir.
Sayfa 319
Rauf Orbay
..Rauf (Orbay) ki Birinci Dünya Savaşından sonra İzzet Paşa kabinesinde Bahriye Nazırı olmuş, Mondros Mütarekesi heyetine başkanlık, daha sonra Ankara'da Mustafa Kemal'e başbakanlık etmiştir, saltanat rejimine bağlı ve gelenekçi olduğundan Cumhuriyet devrinde Atatürk'ten ayrılmış ve onunla dargın olarak ölmüştür, kültürü kıt, dünya görüşü dar, fakat namuslu bir adamdı. Nitekim Atatürk öldükten yıllarca sonra Kuvay-ı Milliye devrinin Kâzım Karabekir, Refet Bele ve Ali Fuad (Cebesoy) gibi ''büyük'' tanınmışları ile bir toplantıda: - Hiçbirimiz olmasaydık Kurtuluş Savaşını Atatürk gene başarırdı. Ama o olmasaydı hiçbirimiz onun yaptığını yapamazdık, demek dürüstlüğünü göstermiştir.
“ İşte o zaman ben de kimsesiz kaldığımı gördüm. Ancak vazifesiz değil! ”
Sona Doğru
10 Aralık 1975 Çarşamba, Ankara. Sabahın sekizi. Küçük Esat'ta Refet Körüklü Bey'in evinin önünde bir araba bekliyor. Arabanın aynası arızalı. Muzaffer Eriş, vidayı sıkıştırıp aynayı onarmaya çalışıyor. Ayna birden fırlıyor, düşüyor ve paramparça oluyor. Ayna kırılmıştır. Bu bir felaket habercisidir. Aynı saatlerde İstanbul.
...Oraya, amacı iyi anlamış olan birinin gönderilmesi gerekiyordu. Sivas`ta yanımızda bulunan Refet Beyin gönderilmesi uygun bulundu. Refet Bey yola çıktı. Konya`da Temsilci Kurul tarafından gönderilen bir komutan gelmekte olduğu haber alınınca, yurtseverler canlanmış, diğer taraftan da Vali Cemal Bey hapishanede ne kadar kanlı katil, tutuklu varsa hepsini çıkarıp silâhlandırmış ve kendisine bir kuvvet oluşturmak istemişti. Konya`nın sayın halkı, bu alçakça davranışa karşı ayaklanarak yurtseverliğin gereğini yapmaya karar vermiş ve bunun farkına varan Cemal Bey, 26 Eylülde İstanbul`a kaçmıştır (Belge 107). Halk, belediye dairesinde toplanarak Hoca Vehbi Efendiyi vali vekilliğine getirmişti.
Sayfa 142Kitabı okuyor
Nejdet Sançar'ın Ölümü
"Türkçülük Cephesi En İyi Savaşan Tümenini Kaybediyor"
Atsız, nihayet Türk Tarihi'ni eline almıştır ama Adile Ayda'ya yazdığı mektuptan iki gün sonra kardeşi Nejdet Sançar'ın ölümü onu can evinden vurmuştur.
21 Şubat 1975 Cuma günü saat 14 sularında bir kalp krizi geçiren Sançar, hastaneye
" Mektuplara cevap verme konusunda çok titiz olan Atsız, o durumdayken bile Eriş'e mektubunu alıp almadığını soruyor. Bir yandan da oğlu Buğra'dan mektup bekliyor. Neşeli görünmeye çalışıyor Atsız. Hâl hatır soruyor sakince. Refet Körüklü'ye mide tedavisinin ne olduğunu soruyor. Bayramdan sonra tedavi ettireceğim, cevabı üzerine Atsız hafif sitemkâr: "Amca neden ihmalkârsın, tedavinin bayram öncesi, bayram ertesi olur mu?" Körüklü'nün cevabı Atsız'ı neşelendirmek ister gibidir: “Üzülmeyin, ben işin kolayını buldum. Kâh Tarsus'a, Bursa'ya, kâh Ankara'ya, İstanbul'a geçerek adres değiştiriyorum. Azrail de beni bulamıyor." Atsız hafifçe gülümsüyor: "Hay Allah iyiliğini versin!"