Refik Halid Karay
Bunlar basit ömrün son adımları olmuştu.
-SON-Bugünün Saraylısı, Refik Halid Karay
Ne olurdu alnından öpüp her seher
Saçını ben çözüp ben bağlasaydım
İkisinin yaşları işlemeli ve kokulu ufacık bir mendilde birleşti.
Altın tozu üflenmiş incecik kaşlar, uzun kirpikler...
Zaten aklımız böyledir, kendisine daha lüzumlu, acele işler için ihtiyacımız olduğu zaman uzak, aykırı meselelere dalar.
Asıl aşık ne ötesini ne berisini ne umumi heyetini ne manevi hayatını sever, sevgilisini sevmeyi, bu haleti sever.
Eski bilgilerimiz ve hatıralarımız bizim yardımcılarımızdır; o sırada günlük vakanın keskin ıstırabını dindirmek için fikrimizin koluna girerler, başını omuzlarına dayarlar ve alıp uzaklara götürürler; alakamızın kesilmiş veya azalmış olduğunu sandığımız manzaraları tazeleyerek bizi avuturlar.
Lakin sese hükmetmek fikrimize hakim olmaktan güçtür; ses de göz gibidir, istiklaline düşkündür, riyaya zor katlanır ve yalancı şahitliğe az yarar.
Son
Roman fena bitmedi beyim! Yeraltından hayır gelmedi ama yeryüzünün keyfini süreceğe benziyorsun.
Kadın, bazı erkek dimağları için hakikaten anlaşılmaz bir Einstein muadelesidir; bazıları için ise ezberlenmesi kolay bir kerrat cetvelinden başka bir şey değildir.
