Recep K.
@rekoc
Ömrümüz çelimsiz,kısa.
Çabamız korkunç ama.
Ankara
27 March
65 reader point
Joined on July 2016
İnsana kendi yaşamı bile büyük geliyor kimi zaman; ne yapsa, kimi sevse, kimlerce sevilse, hangi işlerle uğraşsa ve nerelerde gezip dolaşsa, bir türlü dolduramıyor. Her şeye karşın, ele geçirilemeyen derin boşluklar kalıyor önümüzde arkamızda.
Kimi zaman ayaklarımız, istemediğimiz yerlere götürür bizi; istediğimiz yerlere yani, çok önceden isteyip de kendi kendimizi engellediğimiz yerlere.
Reader Follow Recommendations
Hiç, ama hiç yapmam dediklerimizi bize yaptıran bir şey var.
Sabah uzun, öğle daha uzun, akşam kısa, gece nihayetsizdir. Çocukluk kısa, gençlik daha kısa, yetişkinlik uzun, ihtiyarlık bir akşam saatidir.
İnsan anlamadığından etkilenirmiş, etki büyü demekmiş.
Acı başkasının ise ders ve ibret, başında ise bela telakki ediliyor.
Onu en çok rahatlatan şey, insanlardan uzaklaşmak olmuştu.
Her iç çekiş insanın yitirdiği bir yudum yaşamdır.
Derler ki bir yolun inişli çıkışlı olması sizin gidiyor ya da dönüyor olmanıza bağlıdır. Bir yerlere gidiyorsanız çıkışlıdır yol, dönüyorsanız inişlidir.
Hepsi böyle der giderken. Şuraya gitmem gerek, buraya gitmem gerek. Sonunda o kadar uzaklaşırlar ki gittikleri yerde kalmak daha kolay gelir.
Sonunda anladım ama; dünya göründüğü halinden ibaretti yalnızca, soğuk ışık altında sert bir yüzey.
